Acts 8

John  «  Acts 7  ‹  Acts 8  ›  Acts 9  »  Romans

ՍՕՂՈՍ ԿԸ ՀԱԼԱԾԷ ԵԿԵՂԵՑԻՆ

Այդ ¹օրը մեծ հալածանք եղաւ Երուսաղէմի մէջ եղող եկեղեցիին դէմ։ Առաքեալներէն զատ՝ բոլորն ալ ցրուեցան Հրէաստանի ու Սամարիայի երկրամասերուն մէջ։

Բարեպաշտ մարդիկ վերցուցին Ստեփանոսը, եւ մեծապէս հեծեծեցին անոր վրայ։

Իսկ Սօղոս կ’աւերէր եկեղեցին. կը մտնէր տուները, կը քաշկռտէր այր մարդիկ ու կիներ, եւ կը մատնէր զանոնք՝ բանտ նետուելու։

ԱՒԵՏԱՐԱՆԸ ԿԸ ՔԱՐՈԶՈՒԻ ՍԱՄԱՐԻԱՅԻ ՄԷՋ

Ուրեմն անոնք որ ցրուած էին՝ կը շրջէին խօսքը աւետելով։

Փիլիպպոս ալ Սամարիայի մէկ քաղաքը իջնելով՝ Քրիստոսը կը քարոզէր անոնց։

Եւ բազմութիւնը՝ միաբան՝ ուշադիր էր Փիլիպպոսի ըսածներուն, լսելով ու տեսնելով անոր ըրած նշանները։

Որովհետեւ անմաքուր ոգիները բարձրաձայն գոռալով դուրս կ’ելլէին բազմաթիւ դիւահարներէ,

եւ շատ անդամալոյծներ ու կաղեր կը բուժուէին։

Ուստի մեծ ուրախութիւն եղաւ այդ քաղաքին մէջ։ Բայց մարդ մը կար՝ Սիմոն անունով, որ նախապէս մոգութիւն կ’ընէր այդ քաղաքին մէջ եւ կը շշմեցնէր Սամարիայի ազգը, իր մասին ըսելով թէ մեծ մէկն է։

Բոլորն ալ, պզտիկէն մինչեւ մեծը, ուշադիր էին անոր ու կ’ըսէին. «Ասիկա Աստուծոյ մեծ (կոչուած) զօրութիւնն է»։

Ուշադրութիւն կը դարձնէին իրեն, որովհետեւ կը շշմեցնէր զիրենք մոգութիւններով՝ երկար ժամանակէ ի վեր։

Բայց երբ հաւատացին Փիլիպպոսի՝ որ կ’աւետէր Աստուծոյ թագաւորութեան ու Յիսուս Քրիստոսի անունին մասին, մկրտուեցան թէ՛ այր մարդիկ եւ թէ կիներ։

Սիմոն ինք ալ հաւատաց, ու մկրտուելով՝ ²չէր թողուր Փիլիպպոսը՝՝, եւ կը զմայլէր՝ տեսնելով կատարուած հրաշքներն ու մեծ նշանները։

Երբ Երուսաղէմի մէջ եղող առաքեալները լսեցին թէ Սամարացիները ընդունած են Աստուծոյ խօսքը, ղրկեցին անոնց Պետրոսն ու Յովհաննէսը,

որոնք հոն հասնելով՝ աղօթեցին անոնց համար, որպէսզի ստանան Սուրբ Հոգին։

(Որովհետեւ դեռ անոնցմէ ոեւէ մէկուն վրայ ³իջած չէր, հապա միայն մկրտուած էին Տէր Յիսուսի անունով։)

Այն ատեն իրենց ձեռքերը դրին անոնց վրայ, ու կը ստանային Սուրբ Հոգին։

Սիմոն, տեսնելով թէ Սուրբ Հոգին կը տրուի՝ առաքեալներուն ձեռնադրութեամբ, դրամ մատուցանեց անոնց եւ ըսաւ.

«Ինծի՛ ալ տուէք այս իշխանութիւնը, որպէսզի որո՛ւ վրայ որ ձեռք դնեմ՝ ստանայ Սուրբ Հոգին»։

Պետրոս ըսաւ անոր. «Քու արծաթդ թող կորսուի քեզի հետ, որովհետեւ կարծեցիր թէ Աստուծոյ պարգեւը կը ստացուի դրամով։

Դուն մաս ու բաժին չունիս այդ բանին մէջ, որովհետեւ սիրտդ ուղիղ չէ Աստուծոյ առջեւ։

Ուրեմն զղջա՛ այդ չարամտութենէդ եւ աղերսէ՛ Աստուծոյ. թերեւս ներուի քեզի սիրտիդ չար մտածումը։

Որովհետեւ կը տեսնեմ քեզ մաղձի դառնութեան եւ անիրաւութեան կապին մէջ»։

Սիմոն պատասխանեց. «Դո՛ւք աղերսեցէք Տէրոջ ինծի համար, որպէսզի այդ ձեր ըսածներէն ոչինչ ⁴պատահի ինծի՝՝»։

Անոնք ալ՝ վկայելէ ու Տէրոջ խօսքը քարոզելէ ետք՝ վերադարձան Երուսաղէմ, աւետարանելով Սամարացիներու բազմաթիւ գիւղերուն մէջ։

ՓԻԼԻՊՊՈՍ ՈՒ ԵԹՈՎՊԻԱՑԻ ՊԱԼԱՏԱԿԱՆԸ

Տէրոջ հրեշտակը խօսեցաւ Փիլիպպոսի՝ ըսելով. «Կանգնէ՛ ու գնա՛ հարաւային կողմը, այն ճամբան՝ որ կ’իջնէ Երուսաղէմէն դէպի Գազա եւ ամայի է»։

Ան ալ կանգնեցաւ ու գնաց։ Եւ ահա՛ եթովպիացի ներքինի մը, Եթովպիացիներու Կանդակա թագուհիին մէկ ⁵պալատականը,— որ անոր բոլոր գանձերուն վերակացուն էր ու Երուսաղէմ եկած էր երկրպագելու,—

կը վերադառնար եւ իր կառքը նստած՝ կը կարդար Եսայի մարգարէին գիրքը։

Հոգին ըսաւ Փիլիպպոսի. «Մօտեցի՛ր ու գնա՛ այդ կառքին քով»։

Փիլիպպոս ալ վազելով գնաց մօտը, լսեց թէ կը կարդար Եսայի մարգարէին գիրքը,

եւ ըսաւ. «Արդեօք կը հասկնա՞ս կարդացածդ»։ Ան ալ ըսաւ. «Ի՞նչպէս կրնամ հասկնալ, եթէ մէկը չառաջնորդէ զիս». եւ աղաչեց Փիլիպպոսի՝ որ ելլէ իր քով նստի։

Գիրքին մէջ կարդացած հատուածը սա՛ էր. «Ոչխարի պէս ⁶սպանդանոց տարուեցաւ, ու զինք խուզողին առջեւ մունջ կեցող գառի պէս՝ իր բերանը չբացաւ։

Իր նուաստացումին մէջ՝ իր իրաւունքը առնուեցաւ, եւ ո՞վ պիտի պատմէ անոր սերունդին մասին. որովհետեւ անոր կեանքը երկրէն վերցուած է»։

Ներքինին ⁷հարցուց Փիլիպպոսի. «Կ’աղերսե՛մ քեզի, մարգարէն որո՞ւ համար կ’ըսէ ասիկա. ինքնիրե՞ն համար՝ թէ ուրիշի մը համար»։

Ուստի Փիլիպպոս բացաւ իր բերանը, եւ սկսելով Գիրքին այդ խօսքէն՝ Յիսուսը աւետեց անոր։

Մինչ կ’երթային իրենց ճամբան, եկան ջուրի մը քով։ Ներքինին ըսաւ. «Ահա՛ ջուր, ա՛լ ի՞նչ կ’արգիլէ զիս մկրտուելէ»։

(Փիլիպպոս ըսաւ անոր. «Եթէ կը հաւատաս ամբողջ սիրտովդ՝ արտօնուած է»։ Ան ալ պատասխանեց. «Կը հաւատամ թէ Յիսուս Քրիստոս՝ Աստուծոյ Որդին է»։)

Ու հրամայեց որ կայնեցնեն կառքը։ Երկուքն ալ իջան ջուրը, թէ՛ Փիլիպպոս, թէ՛ ներքինին. ու մկրտեց զայն։

Երբ դուրս ելան ջուրէն, Տէրոջ Հոգին յափշտակեց Փիլիպպոսը. ներքինին ա՛լ չտեսաւ զայն, եւ գնաց իր ճամբան ուրախութեամբ։

Իսկ Փիլիպպոս գտնուեցաւ Ազովտոսի մէջ, ու շրջելով աւետարանեց բոլոր քաղաքներուն մէջ՝ մինչեւ որ հասաւ Կեսարիա։