Isaiah 2

Song of Solomon  «  Isaiah 1  ‹  Isaiah 2  ›  Isaiah 3  »  Jeremiah

ԱՆՎԱԽՃԱՆ ԽԱՂԱՂՈՒԹԻՒՆԸ

Ամովսի որդիին՝ Եսայիի տեսիլքին խօսքը, Յուդայի ու Երուսաղէմի մասին.—

Վերջին օրերը Տէրոջ տան լեռը՝ Լեռներուն գագաթը պիտի հաստատուի, Բլուրներէն վեր պիտի բարձրանայ, Ու բոլոր ¹հեթանոսները ²հոն պիտի խուժեն՝՝։

Շատ ժողովուրդներ պիտի երթան եւ ըսեն. «Եկէ՛ք, ելլե՛նք Եհովայի լեռը, Յակոբի Աստուծոյն տունը, Որպէսզի մեզի սորվեցնէ իր ճամբաները Եւ քալենք անոր ուղիներուն մէջ»։ Արդարեւ օրէնքը Սիոնէն պիտի ելլէ, Ու Տէրոջ խօսքը՝ Երուսաղէմէն.

Ան հեթանոսներուն մէջ պիտի դատէ, Շատ ժողովուրդներ պիտի յանդիմանէ, Ու անոնք իրենց սուրերէն խոփեր պիտի դարբնեն, Եւ իրենց նիզակներէն՝ յօտոցներ։ Ազգ ազգի վրայ սուր պիտի չվերցնէ, Եւ ա՛լ պատերազմիլ պիտի չսորվին։

Ո՛վ Յակոբի տունը, Եկէ՛ք Տէրոջ լոյսով քալենք։

ՅՈԽՈՐՏԱՆՔԸ ՊԻՏԻ ԿՈՐԾԱՆԻ

Արդարեւ դուն քու ժողովուրդդ՝ Յակոբի տունը երեսէ ձգեցիր, Որովհետեւ արեւելքի կախարդներով լեցուեցան, Փղշտացիներու պէս գուշակներ եղան, Եւ օտարազգիներու զաւակներուն հետ ³դաշնակցեցան։

Իրենց երկիրը արծաթով ու ոսկիով լեցուեցաւ, Եւ իրենց գանձերը ⁴անթիւ եղան. Իրենց երկիրը ձիերով լեցուեցաւ, Ու իրենց կառքերը անթիւ են։

Չաստուածներով ալ լեցուն է իրենց երկիրը. Իրենց ձեռքերուն գործերուն կ’երկրպագեն, Անոնց՝ որ իրենց մատները շինեցին։

Ռամիկ մարդը նկուն եղաւ, Ազնուական մարդը նուաստացաւ. Անոնց մի՛ ներեր։

Տէրոջ երկիւղէն Եւ անոր մեծափառութեան վայելչութենէն՝ Վէ՛մին մէջ մտիր ու հողի՛ն մէջ պահուըտէ։

Մարդուն խրոխտ աչքերը պիտի նուաստանան, Եւ մարդոց գոռոզութիւնը պիտի ցածնայ. Այդ օրը միայն Տէրը պիտի բարձրանայ։

Արդարեւ զօրքերու Տէրոջ օր մը պիտի ըլլայ՝ Բոլոր ամբարտաւաններուն ու բարձրամիտներուն դէմ, Բոլոր ⁵հպարտներուն դէմ, Եւ անոնք պիտի խոնարհին.

Նաեւ Լիբանանի բոլոր բարձր ու ⁶վեհ մայրիներուն դէմ Եւ Բասանի բոլոր կաղնիներուն դէմ,

Բոլոր բարձր լեռներուն դէմ Ու բոլոր վեհ բլուրներուն դէմ,

Բոլոր բարձր աշտարակներուն դէմ Եւ բոլոր ամուր պարիսպներուն դէմ,

Թարսիսի բոլոր նաւերուն դէմ Ու բոլոր ցանկալի իրերուն դէմ։

Մարդուն խրոխտութիւնը պիտի ցածնայ, Մարդոց գոռոզութիւնը պիտի նուաստանայ, Եւ այդ օրը միայն Տէրը պիտի բարձրանայ.

Չաստուածները ամբողջովին պիտի անհետանան։

Մարդիկ վէմերու քարայրները Ու ⁷երկրի խոռոչները պիտի մտնեն՝ Տէրոջ երկիւղէն Եւ անոր մեծափառութեան վայելչութենէն, Երբ ան կանգնի երկիրը ահաբեկելու։

Այդ օրը մարդ խլուրդներուն ու ջղջիկներուն պիտի նետէ Իր արծաթէ չաստուածներն ու ոսկիէ չաստուածները, Որ իրեն շիներ էր՝ անոնց երկրպագելու համար,

Որպէսզի Տէրոջ երկիւղէն Եւ անոր մեծափառութեան վայելչութենէն՝ Վէմերուն ծակերը մտնէ, Ու ժայռերուն ծերպերը, Երբ ան կանգնի երկիրը ահաբեկելու։

Հրաժարեցէ՛ք մարդէն, որուն շունչը իր ռունգերուն մէջ է. Արդարեւ ան ի՞նչ բանի մէջ վստահելի կը համարուի։