Isaiah 34

Song of Solomon  «  Isaiah 33  ‹  Isaiah 34  ›  Isaiah 35  »  Jeremiah

ԱՍՏՈՒԱԾ ՊԻՏԻ ՊԱՏԺԷ ԻՐ ԹՇՆԱՄԻՆԵՐԸ

Ո՛վ ազգեր, մօտեցէ՛ք՝ որպէսզի լսէք, Ո՛վ ¹ժողովուրդներ, ուշադի՛ր եղէք. Երկիրն ու անոր ²բոլոր բնակիչները՝՝, Երկրագունդը եւ անոր բոլոր արտադրածները թող մտիկ ընեն։

Արդարեւ Տէրոջ բարկութիւնը բոլոր ազգերուն վրայ է, Ու ցասումը՝ անոնց բոլոր զօրքերուն վրայ. Ինք զանոնք անճիտեց, զանոնք սպանդի մատնեց։

Անոնց ³սպաննուածները պիտի նետուին, Եւ անոնց դիակներէն գարշահոտութիւն պիտի ելլէ. Անոնց արիւնէն լեռները պիտի հալին։

Երկինքի բոլոր զօրքերը պիտի մաշին. Երկինքը ⁴մագաղաթի պէս պիտի ոլորուի, Եւ անոր բոլոր զօրքերը վար պիտի թափին՝ Ինչպէս տերեւը որթատունկէն կը թափի, Ինչպէս թուզը թզենիէն կը թափի։

Արդարեւ իմ սուրս երկինքի մէջ արբեցած է. Ահա՛ ան Եդովմի վրայ եւ իմ նզոված ժողովուրդիս վրայ Դատաստան կիրարկելու պիտի իջնէ։

Տէրոջ սուրը արիւնով լեցուած է. Ճարպով իւղոտած է, Պարարտ գառներուն եւ նոխազներուն արիւնով, Խոյերու երիկամունքներուն ճարպով, Քանի որ Տէրը Բոսրայի մէջ զոհ ունի, Ու Եդովմի երկրին մէջ՝ մեծ սպանդ։

Անոնց հետ պիտի իյնան ⁵գոմէշները, Նաեւ զուարակները՝ ցուլերուն հետ. Անոնց երկիրը արիւնով պիտի ոռոգուի, Եւ անոնց հողը ճարպով պիտի պարարտանայ,

Որովհետեւ Տէրոջ վրէժխնդրութեան օրն է, Ու Սիոնի դատին հատուցումի տարին։

⁶Եդովմի վտակները ձիւթի պիտի վերածուին, Եւ հողը՝ ծծումբի. Անոր երկիրը վառուող ձիւթ պիտի ըլլայ,

Գիշեր ու ցերեկ պիտի չմարի, Անոր ծուխը յաւիտեան պիտի բարձրանայ։ ⁷Դարէ դար՝՝ անապատ պիտի ըլլայ, Ցմիշտ անկէ անցնող պիտի չըլլայ.

Հապա հաւալուսնը եւ ոզնին պիտի տիրանան անոր, Հոն քաջահաւն ու ագռաւը պիտի բնակին։ Անոր վրայ ամայութեան լարը պիտի քաշուի, Եւ դատարկութեան ⁸հարթաչափը։

Անոր ազնուականները ⁹թագաւորութեան պիտի կանչեն, Բայց ո՛չ մէկը հոն պիտի ըլլայ. Անոր բոլոր իշխանաւորները պիտի ոչնչանան։

Անոր պալատներուն մէջ փուշեր պիտի բուսնին, Եւ անոր ամրոցներուն մէջ՝ ¹⁰եկքան ու ¹¹մոշենի. Շնագայլերու բնակարան, Ջայլամներու բակ պիտի ըլլայ։

¹²Վայրենի կատուները՝՝ բորենիներուն պիտի հանդիպին, Այծամարդերը զիրար պիտի կանչեն. Յուշկապարիկները հոն պիտի հանգչին, Եւ իրենց հանգստավայր գտնեն։

Հոն նետօձը իր բոյնը պիտի շինէ ու հաւկիթ ածէ, Թխսէ եւ ձագերը իր հովանիին տակ խնամէ. Ուրուրներն ալ հոն պիտի հաւաքուին, իւրաքանչիւրը իր ընկերին հետ։

Տէրոջ գիրքին մէջ փնտռեցէ՛ք ու կարդացէ՛ք. «Ասոնցմէ ո՛չ մէկը պիտի պակսի, Ո՛չ մէկը ընկերը ¹³պիտի փնտռէ՝՝, Որովհետեւ ¹⁴Տէրոջ բերանը՝՝ հրամայեր է, Եւ իր Հոգին զանոնք հաւաքեր է։

Ինք անոնց համար վիճակ ձգեր է, Ու իր ձեռքը ¹⁵զայն լարով բաժներ է անոնց. Յաւիտեան անոր պիտի տիրանան, Դարէ դար անոր մէջ պիտի բնակին»։