Isaiah 37

Song of Solomon  «  Isaiah 36  ‹  Isaiah 37  ›  Isaiah 38  »  Jeremiah

ԹԱԳԱՒՈՐԸ ԿԸ ԴԻՄԷ ՄԱՐԳԱՐԷԻՆ ԽՈՐՀՈՒՐԴԻՆ (Դ. Թագ. 19. 1-7)

Երբ Եզեկիա թագաւորը լսեց, իր հագուստները պատռեց, քուրձ հագաւ եւ Տէրոջ տունը մտաւ։

Յետոյ Եղիակիմ արքունապետը, Սեբնա ատենադպիրն ու քահանաներուն երէցները, քուրձեր հագած, ղրկեց Ամովսի որդիին՝ Եսայի մարգարէին։

Անոր ըսին. «Եզեկիա սա՛ կ’ըսէ. “Այսօր տագնապի, կշտամբանքի եւ անարգանքի օր է. քանի որ ¹զաւակները մինչեւ ²արգանդին բերանը՝՝ հասան, բայց ծնանելու ոյժ չկայ։

Թերեւս Տէրը՝ քու Աստուածդ՝ Ռափսակի խօսքերը լսէ,— որ իր տէրը՝ Ասորեստանի թագաւորը՝ ղրկեց ապրող Աստուածը նախատելու համար,— ու Տէրը՝ քու Աստուածդ՝ իր լսած խօսքերուն համար կշտամբէ։ Ուրեմն դուն ³գոյութիւն ունեցող՝՝ մնացորդին համար աղօ՛թք բարձրացուր”»։

Եզեկիա թագաւորին ծառաները Եսայիի գացին.

Եսայի ալ անոնց ըսաւ. «Ձեր տիրոջ սա՛ ըսէք. “Տէրը սա՛ կը յայտարարէ. "Մի՛ վախնար քու լսած խօսքերէդ, որոնցմով Ասորեստանի թագաւորին սպասաւորները ինծի հայհոյեցին։

Ահա՛ ես անոր վրայ ոգի մը պիտի ⁴ղրկեմ, եւ լուր մը լսելով՝ իր երկիրը պիտի վերադառնայ. իր երկրին մէջ զայն սուրով պիտի ⁵զարնեմ"”»։

ԱՍՈՐԵՍՏԱՆՑԻՆԵՐԸ ԿԸ ՂՐԿԵՆ ՈՒՐԻՇ ՍՊԱՌՆԱԼԻՔ ՄԸ (Դ. Թագ. 19. 8-19)

Ռափսակ վերադարձաւ, եւ Ասորեստանի թագաւորը գտաւ՝ որ Լեբնայի դէմ կը պատերազմէր, որովհետեւ լսած էր թէ Լաքիսէն մեկներ է։

Սենեքերիմ Եթովպիայի Թարակա թագաւորին մասին լսեց թէ կ’ըսէին. «Ահա՛ ան քեզի դէմ պատերազմելու համար դուրս ելեր է»։ Երբ ասիկա լսեց, Եզեկիայի պատգամաւորներ ղրկեց՝ ըսելով.

«Յուդայի Եզեկիա թագաւորին սա՛ ըսէք. “Քու Աստուածդ՝ որուն կը վստահիս, քեզ թող չհրապուրէ՝ ըսելով. "Երուսաղէմ Ասորեստանի թագաւորին ձեռքը պիտի չմատնուի"։

Ահա՛ դուն լսեցիր ինչ որ Ասորեստանի թագաւորները բոլոր երկիրներուն ըրին, ի՛նչպէս զանոնք աւերեցին. ուստի միայն դո՞ւն պիտի ազատիս։

Միթէ իմ հայրերուս կոտորած ազգերուն — Գովզանի, Խառանի, Ռեսեփի, եւ Թելասարի մէջ եղող Եդեմի որդիներուն — աստուածները զանոնք ազատեցի՞ն։

Ո՞ւր են Եմաթի թագաւորը, Արփաթի թագաւորը, ու Սեփարուիմ քաղաքին, Անայի եւ Աւայի թագաւորը”»։

Եզեկիա ⁶նամակը պատգամաւորներուն ձեռքէն առաւ եւ զայն կարդաց. ապա Տէրոջ տունը բարձրացաւ, ու Եզեկիա Տէրոջ առջեւ զայն ⁷բացաւ։

Եզեկիա Տէրոջ առջեւ աղօթեց՝ ըսելով.

«Ո՛վ զօրքերու Տէր, Իսրայէլի՛ Աստուած, որ քերովբէներու վրայ կը բազմիս, երկրի բոլոր թագաւորութիւններուն Աստուածը միայն դուն ես. երկինքն ու երկիրը դո՛ւն ⁸ստեղծեցիր։

Ո՛վ Տէր, դարձո՛ւր ականջդ եւ լսէ՛. ո՛վ Տէր, բա՛ց աչքերդ ու նայէ՛, եւ լսէ՛ Սենեքերիմի բոլոր խօսքերը, որ ղրկեց ապրող Աստուածը նախատելու համար։

Ո՛վ Տէր, Ասորեստանի թագաւորները ի՛րապէս բոլոր ⁹ազգերն ու անոնց երկիրները՝՝ աւերեցին,

եւ անոնց աստուածները կրակի մատնեցին, որովհետեւ անոնք Աստուած չէին, հապա մարդու ձեռագործ էին, փայտ ու քար. ուստի զանոնք կորսնցուցին։

Ուստի հիմա, ո՛վ Տէր, մեր Աստուա՛ծը, ազատէ՛ մեզ անոր ձեռքէն, որպէսզի երկրի բոլոր թագաւորութիւնները գիտնան թէ միայն դո՛ւն ես Տէրը»։

ԵՍԱՅԻԻ ՊԱՏԳԱՄԸ ԹԱԳԱՒՈՐԻՆ (Դ. Թագ. 19. 20-37)

Ամովսի որդին՝ Եսայի Եզեկիայի մարդ ղրկեց՝ ըսելով. «Տէրը՝ Իսրայէլի Աստուածը սա՛ կը յայտարարէ. “Քանի Ասորեստանի Սենեքերիմ թագաւորին մասին ինծի աղօթեցիր,

ահա՛ւասիկ անոր դէմ Տէրոջ ըսած խօսքը. "Սիոնի կոյս աղջիկը քեզ արհամարհեց, քեզ ծաղրեց. Երուսաղէմի աղջիկը քու ետեւէդ գլուխ շարժեց։

Դուն ո՞վ նախատեցիր, որո՞ւն հայհոյեցիր. Որո՞ւն դէմ ձայնդ բարձրացուցիր. Իսրայէլի սուրբի՛ն դէմ աչքերդ վերցուցիր։

Տէ՛րը նախատեցիր քու ծառաներուդ ¹⁰միջոցով, եւ ըսիր. «Իմ ¹¹բազմաթիւ կառքերովս՝՝ լեռներուն բարձունքը ելայ, Լիբանանի լանջերը. Անոր յաղթահասակ մայրիները Եւ ընտիր եղեւինները ¹²պիտի կտրեմ՝՝, Ու ¹³պիտի հասնիմ՝՝ անոր ծայրագոյն բարձունքը, Անոր ¹⁴Կարմեղոսին անտառը։

Ես փորեցի, ու ջուր խմեցի. Ոտքերուս ներբաններով ցամքեցուցի ¹⁵Պաշարուած տեղերուն՝՝ բոլոր գետերը»։

Միթէ լսած չե՞ս թէ ասիկա ե՛ս պատրաստեցի նախապէս, Ե՛ս ¹⁶ծրագրեցի վաղեմի օրերէն. Հիմա իրագործեցի, Որպէսզի դուն պարսպապատ քաղաքները աւերակի կոյտերու վերածես։

Ուստի անոնց բնակիչները ¹⁷անզօր եղան, Զարհուրեցան եւ ամչցան. Անոնք դաշտի բոյսի պէս, Կանաչ դալարի պէս, Տանիքի խոտի պէս, Հասուննալէն առաջ խորշակահար ցորենի պէս եղան։

Բայց ես քու նստիլդ, դուրս ելլելդ ու ներս մտնելդ գիտեմ, Նաեւ ինծի դէմ ունեցած մոլեգնութիւնդ։

Որովհետեւ ինծի դէմ ունեցած մոլեգնութիւնդ Եւ քու անպատկառութիւնդ ականջներուս բարձրացան։ Ես ալ իմ օղակս քու քիթդ պիտի դնեմ, Եւ իմ սանձս՝ քու շրթունքդ, Ու քու եկած ճամբայէդ քեզ պիտի վերադարձնեմ։

Եւ սա՛ քեզի նշան պիտի ըլլայ. Այս տարի ինքնիրմէ բուսածը պիտի ուտէք, Երկրորդ տարին՝ ինկած հատերէն բուսածը, Իսկ երրորդ տարին՝ սերմանեցէ՛ք ու հնձեցէ՛ք, Այգինե՛ր տնկեցէք եւ անոնց պտո՛ւղը կերէք։

Յուդայի տունէն ազատած մնացորդը՝ Վարէն արմատ պիտի ¹⁸արձակէ, Ու վերէն պտուղ պիտի տայ.

Արդարեւ Երուսաղէմէն մնացորդ մը պիտի ելլէ, Ու Սիոն լեռնէն՝ ազատածներ. Ասիկա զօրքերու Տէրոջ նախանձախնդրութիւնը պիտի կատարէ։

Հետեւաբար Ասորեստանի թագաւորին մասին Տէրը սա՛ կը յայտարարէ. «Ան այս քաղաքը պիտի չմտնէ Անոր նետ պիտի չարձակէ, Անոր առջեւ վահանով պիտի չգայ, Անոր դէմ հողաբլուր պիտի չբարձրացնէ.

Իր եկած ճամբայէն պիտի վերադառնայ, Եւ այս քաղաքը պիտի չմտնէ,— կը պատգամէ Տէրը։—

Այս քաղաքը պիտի պաշտպանեմ՝ Որ զայն ազատեմ իմ անունիս համար, Ու իմ ծառայիս՝ Դաւիթի սիրոյն համար»"”»։

Տէրոջ հրեշտակը դուրս ելաւ, եւ Ասորեստանցիներու բանակավայրին մէջ հարիւր ութսունհինգ հազար մարդ զարկաւ. երբ առտուն՝ կանուխ ելան, ահա՛ անոնք բոլորն ալ մեռած ¹⁹մարմիններ էին։

Ուստի Ասորեստանի Սենեքերիմ թագաւորը մեկնեցաւ. գնաց, Նինուէ վերադարձաւ եւ հոն մնաց։

Երբ իր աստուծոյն՝ Նեսրաքի տան մէջ կ’երկրպագէր, իր որդիները՝ Ադրամելէք ու Սարասար՝ զինք սուրով զարկին, եւ Արարատի երկիրը խոյս տուին։ Անոր տեղ իր որդին՝ Ասորդան թագաւոր եղաւ։