Isaiah 38

Song of Solomon  «  Isaiah 37  ‹  Isaiah 38  ›  Isaiah 39  »  Jeremiah

ԵԶԵԿԻԱՅԻ ՀԻՒԱՆԴԱՆԱԼԸ ԵՒ ԿԱԶԴՈՒՐՈՒԻԼԸ (Դ. Թագ. 20. 1-11։ Բ. Մնաց. 32. 24-26)

Այդ օրերը Եզեկիա մահուան աստիճան հիւանդացաւ։ Ամովսի որդին՝ Եսայի մարգարէն անոր եկաւ եւ անոր ըսաւ. «Տէրը սա՛ կը յայտարարէ. “Ընտանիքիդ պատուէ՛ր տուր, քանի դուն պիտի մեռնիս. ա՛լ պիտի չապրիս”»։

Եզեկիա իր երեսը պատին դարձուց ու Տէրոջ աղօթեց։

Ան ըսաւ. «Ո՛վ Տէր, կ’աղերսե՛մ, յիշէ՛ թէ ճշմարտութեամբ ու կատարեալ սիրտով ընթացայ քու ¹առջեւդ, եւ ըրի ինչ որ ²քեզի հաճելի՝՝ է»։ Ապա Եզեկիա ³դառնապէս լացաւ։

⁴Տէրը խօսեցաւ՝՝ Եսայիի՝ ըսելով. «Գնա՛, Եզեկիայի ըսէ՛.

“Տէրը, քու հօրդ՝ Դաւիթի Աստուածը, սա՛ կը յայտարարէ. "Քու աղօթքդ լսեցի եւ արցունքներդ տեսայ. ահա՛ քու օրերուդ վրայ տասնհինգ տարի պիտի աւելցնեմ.

քեզ եւ այս քաղաքը Ասորեստանի թագաւորին ձեռքէն պիտի ազատեմ, ու այս քաղաքը պիտի պաշտպանեմ"”»։

Սա՛ նշանը պիտի ունենաս Տէրոջմէն, թէ Տէրը իր ըսած սա՛ խօսքը պիտի իրագործէ.

«Ահա՛ ստուերը Աքազի արեւի ժամացոյցին վրայ իջած աստիճաններէն տասը աստիճան պիտի վերադարձնեմ»։ Հետեւաբար արեւը իջած աստիճաններէն տասը աստիճան վերադարձաւ։

Ահա՛ւասիկ Յուդայի Եզեկիա թագաւորին գրածը, երբ՝ հիւանդացած ըլլալով՝ առողջացաւ իր հիւանդութենէն.

«Ես ըսի. “Իմ օրերուս ⁵հանգիստ ժամանակին՝՝ մէջ ⁶Դժոխքին դռները պիտի երթամ. Մնացած տարիներէս ⁷զրկուեցայ”։

Ըսի. “ ⁸Տէրը պիտի չտեսնեմ, Տէրը պիտի չտեսնեմ ապրողներուն երկրին մէջ. Միւս ⁹աշխարհին՝՝ բնակիչներուն հետ ըլլալով՝ Ա՛լ մարդու պիտի չնայիմ”։

Իմ ¹⁰բնակարանս կը մեկնի, Հովիւներու վրանին պէս ինձմէ հեռու կը փոխադրուի։ Իմ կեանքս ¹¹կտրուեցաւ՝ ոստայնանկին թելերուն պէս. ¹²Առէջէն զիս կը կտրէ. Ցերեկէն մինչեւ գիշեր զիս պիտի ¹³սպառես։

Մինչեւ առտու ¹⁴սպասեցի. Առիւծի պէս բոլոր ոսկորներս կը կոտրէ. Ցերեկէն մինչեւ գիշեր զիս պիտի սպառես։

Կռունկի պէս կամ ծիծեռնակի պէս կը ճըւճըւայի, Աղաւնիի պէս կը մնչէի։ Վեր նայելէն աչքերս տկարացան. Ո՛վ Տէր, հարստահարուած եմ, երաշխաւո՛ր եղիր ինծի։

Ի՞նչ ըսեմ. ի՛նք ինծի պատասխանեց եւ ի՛նք խնդրանքս կատարեց։ Դէպի ¹⁵տարիներուս վախճանը՝՝ պիտի յառաջանամ՝ Անձիս ¹⁶դառնութենէն ետք։՝՝

Ո՛վ Տէր, մարդիկ ասոնցմո՛վ կ’ապրին, Ասոնց բոլորին մէջն է իմ հոգիիս կեանքը. Դո՛ւն զիս բժշկեցիր եւ ապրեցուցիր։

Ահա՛ խաղաղութեան տեղ մեծ դառնութիւն ունեցայ. Բայց դուն իմ անձս սիրելով զայն փրկեցիր անէացումի ¹⁷փոսէն, Որովհետեւ բոլոր մեղքերս կռնակիդ ետեւը նետեցիր։

Արդարեւ դժոխքը քեզ չի ներբողեր, Մահը քեզ չի գովաբաներ. Գուբը իջնողները քու ճշմարտութեանդ չեն յուսար։

Ապրո՛ղը, ապրո՛ղը քեզ պիտի ներբողէ, Ինչպէս ես այսօր կ’ընեմ. Հայրը իր որդիներուն պիտի գիտցնէ քու ճշմարտութիւնդ։

Քանի Տէրը զիս փրկեց, Իմ տաղս Տէրոջ տան մէջ Պիտի երգենք լարաւոր նուագարաններով՝ Մեր կեանքին բոլոր օրերուն մէջ»։

Արդարեւ Եսայի ըսեր էր. «Շարոց մը չոր թուզ թող առնեն ու պալարին վրայ իբր խիւս դնեն, եւ պիտի առողջանայ»։

Եզեկիա ալ ըսեր էր. «Տէրոջ տունը բարձրանալուս նշանը ի՞նչ պիտի ըլլայ»։