Isaiah 40

Song of Solomon  «  Isaiah 39  ‹  Isaiah 40  ›  Isaiah 41  »  Jeremiah

«Հանգստացուցէ՛ք, հանգստացուցէ՛ք իմ ժողովուրդս», Կ’ըսէ ձեր Աստուածը.

«Երուսաղէմի ¹քաղցրութեա՛մբ խօսեցէք, Անոր յայտարարեցէ՛ք թէ իր ²ստրկութիւնը լրացաւ Եւ իր անօրէնութիւնը ներուեցաւ, Քանի որ իր բոլոր մեղքերուն համար Տէրոջ ձեռքէն կրկին հատուցում ստացաւ»։

³Անապատին մէջ գոչողին ձայնը. «Տէրոջ՝՝ ճամբա՛ն պատրաստեցէք, Ու տափաստանին մէջ մեր Աստուծոյն համար պողոտա՛յ շտկեցէք։

Ամէն ձոր պիտի բարձրանայ, Ամէն լեռ ու բլուր պիտի նուաստանայ. Ծուռը պիտի շտկուի, Եւ խորտուբորտ տեղերը դաշտ պիտի ըլլան։

Տէրոջ փառքը պիտի յայտնուի, Եւ բոլոր մարմինները միասին զայն պիտի տեսնեն, Որովհետեւ Տէրոջ բերանը խօսեցաւ»։

Ձայն մը ըսաւ. «Յայտարարէ՛» ⁴Ես ալ ըսի՝՝. «Ի՞նչ յայտարարեմ»։ «Ամէն մարմին խոտ է. Անոր ամբողջ ⁵վայելչութիւնը դաշտի ծաղիկին պէս է։

Խոտը կը չորնայ, ծաղիկը կը թառամի, Երբ անոր վրայ Տէրոջ ⁶հովը փչէ։ Ի՛րապէս ժողովուրդը խոտ է.

Խոտը կը չորնայ, ծաղիկը կը թառամի, Բայց մեր Աստուծոյն խօսքը յաւիտեան ⁷կանգուն պիտի մնայ՝՝»։

Ելի՛ր բարձր լերան վրայ, Ո՛վ Սիոնի աւետիս բերող. Ձայնդ ոյժո՛վ բարձրացուր, Ո՛վ Երուսաղէմի աւետիս բերող. Բարձրացո՛ւր, մի՛ վախնար. Յուդայի քաղաքներուն ըսէ՛. «Ահա՛ ձեր Աստուածը.

Ահա՛ Տէրը՝ Եհովան ուժեղ ձեռքով պիտի գայ, Եւ անոր բազուկը իրեն համար պիտի կառավարէ։ Ահա՛ իր ⁸վարձատրութիւնը իրեն հետ է, Ու գործերու հատուցումը իր առջեւն է։

Ան հովիւի պէս իր հօտը պիտի արածէ. Գառնուկները իր բազուկով պիտի հաւաքէ, Զանոնք իր գիրկին մէջ պիտի կրէ, Եւ կաթնտուները կամաց պիտի վարէ»։

ԻՍՐԱՅԷԼԻ ԱՆԶՈՒԳԱԿԱՆ ԱՍՏՈՒԱԾԸ

Ո՞վ իր ափով ջուրերը ⁹կշռեց, Թիզով երկինքը չափեց, Ու երկրի հողը եռապատիկ չափի մէջ ամփոփեց. Լեռները նժարով կշռեց, Եւ բլուրները՝ կշիռքով։

Ո՞վ չափեց Տէրոջ Հոգին, Եւ անոր ¹⁰խորհրդատու ըլլալով՝ անոր սորվեցուց։

Ան որո՞ւ խորհուրդ հարցուց, Ո՞վ անոր իմաստութիւն տուաւ Եւ իրաւունքի ճամբան սորվեցուց. Ո՞վ անոր գիտութիւն սորվեցուց, Եւ հանճարի ուղին ճանչցուց։

Ահա՛ ազգերը դոյլէն կաթած կաթիլի պէս են, Ու կշիռքին մէջի մանր փոշիին պէս կը սեպուին. Ահա՛ կղզիները մանրուքի պէս կը վերցնէ։

Լիբանանը կրակի համար բաւական չէ, Եւ անոր կենդանիները ողջակէզի համար բաւական չեն։

Բոլոր ազգերը անոր առջեւ ոչինչի պէս են, Ոչինչէն պակաս եւ ¹¹ունայնութիւն կը սեպուին։

Ուստի Աստուած որո՞ւ կը նմանցնէք, Կամ զինք ի՞նչ նմանութեան հետ կը բաղդատէք։

Արհեստաւորը կը ¹²ձուլէ ¹³կուռքը, Ոսկերիչը զայն ոսկիով կը պատէ, Եւ անոր արծաթէ շղթաներ կը ¹⁴շինէ։

Այն աղքատը որ չի կրնար բարձրացնելիք ընծայ մատուցանել՝ Անփուտ փայտ կ’ընտրէ, Իրեն ¹⁵վարպետ արհեստաւոր կը փնտռէ, Որպէսզի կուռք մը ¹⁶շինէ՝ որ չ’երերար։

Միթէ չգիտցա՞ք, չլսեցի՞ք, Ձեզի սկիզբէն չհաղորդուեցա՞ւ, Երկրի ¹⁷հիմնադրութենէն չհասկցա՞ք.

Ի՛նքն է երկրի ¹⁸շրջանին վրայ բազմողը, Որուն բնակիչները մարախներու պէս են։ Ի՛նքն է երկինքը պաստառի պէս տարածողը, Ու բնակելու համար զայն վրանի պէս ծաւալողը։

Ի՛նքն է իշխանապետները ¹⁹անէացնողը, Ու երկրի դատաւորները ոչնչացնողը.

Նոյնիսկ եթէ անոնք տնկուած ըլլան, Նոյնիսկ եթէ անոնք սերմանուած ըլլան, Նոյնիսկ եթէ անոնց բունը հողին մէջ արմատացած ըլլայ, Երբ ինք անոնց վրայ փչէ՝ անոնք կը չորնան, Ու մրրիկը զանոնք խոզանի պէս կը տանի։

«Ուրեմն զիս որո՞ւ կը նմանցնէք, Որ ես անոր հաւասար ըլլամ», կը յայտարարէ Սուրբը։

Վերցուցէ՛ք ձեր աչքերը ու նայեցէ՛ք. Ասոնք ո՞վ ստեղծեց։ Ի՛նք անոնց զօրքը ²⁰համրանքով դուրս կը հանէ, Զանոնք բոլորը իրենց անունով կը կանչէ. Իր մեծ կորովով ու հզօր կարողութեամբ՝ Անոնցմէ ո՛չ մէկը կը պակսի։

Ո՛վ Յակոբ, ինչո՞ւ կ’ըսես, Ո՛վ Իսրայէլ, ինչո՞ւ կը յայտարարես. «Իմ ճամբաս Տէրոջմէն ծածկուեցաւ, Եւ իմ իրաւունքս Աստուծմէս անտեսուեցաւ»։

Միթէ չգիտցա՞ր կամ չլսեցի՞ր Թէ յաւիտենական Աստուածը՝ Եհովան, Երկրի ծայրերուն Ստեղծիչը, Չի պարտասիր ու չի յոգնիր. Անոր հանճարը չի քննուիր։

Ի՛նք է պարտասածին ոյժ տուողը, Եւ կորով չունեցողին հզօրութիւն ²¹հայթայթողը։

Երիտասարդներն անգամ պիտի պարտասին ու յոգնին, Եւ ընտիր կտրիճները բոլորովին պիտի գայթին,

Բայց Տէրոջ յուսացողները իրենց ոյժը պիտի վերանորոգեն. Անոնք արծիւներու պէս թեւերով վեր պիտի ելլեն, Պիտի վազեն ու չյոգնին, Պիտի քալեն ու չպարտասին։