Isaiah 44

Song of Solomon  «  Isaiah 43  ‹  Isaiah 44  ›  Isaiah 45  »  Jeremiah

ՄԻԱՅՆ ՏԷՐԸ ԱՍՏՈՒԱԾ Է

«Հիմա մտի՛կ ըրէ, ո՛վ Յակոբ՝ իմ ծառաս, Ու դուն, ո՛վ Իսրայէլ՝ իմ ընտրածս.

Քեզ ¹ստեղծող, ²արգանդի մէջ ձեւակերպող Եւ քեզի օգնող Տէրը սա՛ կը յայտարարէ. “Մի՛ վախնար, ո՛վ Յակոբ՝ իմ ծառաս, Ու դուն, ո՛վ ³Իսրայէլ՝ իմ ընտրածս,

Քանի որ ծարաւին վրայ ջուր պիտի թափեմ, ⁴Չոր երկրին՝՝ վրայ՝ հոսանքներ։ Քու զարմիդ վրայ իմ Հոգիս պիտի թափեմ, Եւ շառաւիղներնուդ վրայ՝ իմ օրհնութիւնս։

Անոնք խոտերուն մէջ պիտի բուսնին՝ Ջուրի հոսանքներու քով եղող ուռիներուն պէս։

Մէկը պիտի ըսէ. "Ես Տէրոջն եմ". Միւսը Յակոբի անունով պիտի կոչուի. Ուրիշ մըն ալ իր ձեռքով պիտի գրէ. "Ես Տէրոջն եմ", Եւ Իսրայէլի անունով պիտի մականուանուի”։

Տէրը՝ Իսրայէլի Թագաւորը Եւ անոր Փրկարարը, զօրքերու Տէրը սա՛ կը յայտարարէ. “Ե՛ս եմ առաջինը ու ե՛ս եմ վերջինը, Ինձմէ զատ Աստուած չկայ։

⁵Հին ժողովուրդը ⁶հաստատելէս ի վեր՝ Ո՞վ կրցաւ ինծի պէս առաջուընէ յայտարարել եւ իմացնել. Թող ⁷փաստէ ասիկա ինծի համար. Թող անոնց յայտնեն գալիք եւ ⁸պատահելիք բաները։

Մի՛ վախնաք ու մի՛ զարհուրիք. Միթէ ես ձեզի այն ատենէն ⁹չծանուցանեցի՞ եւ չյայտարարեցի՞ Թէ դո՛ւք էք իմ վկաներս։ Ինձմէ զատ Աստուած կա՞յ. Ի՛րապէս ուրիշ Վէմ չկայ. ուրիշ մը չեմ ճանչնար”»։

ԿՌԱՊԱՇՏՈՒԹԻՒՆԸ ԿԸ ՀԵԳՆՈՒԻ

Բոլոր ¹⁰կուռք ձեւակերպողներն ալ ¹¹ունայնութիւն են, Անոնց ցանկալի գործերը օգուտ մը չեն ունենար։ Իրենք իրենց դէմ վկաներ են. Չեն տեսներ ու չեն հասկնար՝ որ ամչնան։

Բայց ո՞վ աստուած կը ձեւակերպէ, Կուռք կը ¹²ձուլէ, առանց օգուտ ունենալու։

Ահա՛ անոր բոլոր ընկերակիցները պիտի ամչնան, Որովհետեւ արհեստաւորները՝ իրե՛նք մարդ են։ Անոնք բոլորը թող հաւաքուին եւ կայնին. Պիտի վախնան ու միասին ամչնան։

Երկաթագործը դուր կը շինէ՝ ածուխի մէջ դնելով, Մուրճերով զայն կը ձեւակերպէ, Իր բազուկին ոյժով զայն կը շինէ։ Երբ անօթենայ, ոյժէ կը կտրի. Եթէ ջուր չխմէ, կը պարտասի։

Հիւսնը լար կը քաշէ եւ կաւիճով կուռքը կը գծէ. Զայն գրոցով կը ¹³քանդակէ, Անոր վրայ կարկինով կը գծէ, Զայն մարդու կերպարով Ու մարդկային ¹⁴գեղեցկութեամբ կը շինէ, Որպէսզի տան մէջ մնայ։

Ան իրեն մայրիներ կը կտրէ, Թեղօշ եւ կաղնի կ’առնէ. Զանոնք անտառի ծառերէն իրեն համար կ’ընտրէ։ Սոճի կը տնկէ, ու տեղատարափը զայն կը մեծցնէ։

Անոնք մարդուն վառելիք կ’ըլլան. Անոնցմէ կ’առնէ, որպէսզի կրակ վառէ եւ տաքնայ։ Անոնցմէ մաս մը կը վառէ ու հաց կ’եփէ, Նաեւ աստուած մը կը կերտէ եւ անոր կ’երկրպագէ. Անկէ կուռք կը շինէ ու կը պաշտէ։

Անոր կէսը կրակի մէջ կը վառէ, Այդ կէսով միս կ’ուտէ. Խորոված կ’եփէ եւ կը կշտանայ, Նաեւ կը տաքնայ, ու կ’ըսէ. «Վա՜շ, տաքցայ, կրակը տեսայ»։

Անոր մնացածով աստուած՝ այսինքն կուռք կը շինէ իրեն, Զայն կը պաշտէ եւ անոր կ’երկրպագէ, Անոր կ’աղօթէ ու կ’ըսէ. «Ազատէ՛ զիս, քանի որ դո՛ւն ես իմ աստուածս»։

Չեն գիտեր ու չեն հասկնար, Քանի որ անոնց աչքերը ծեփեց՝ որ չտեսնեն, Եւ անոնց սիրտերը՝ որ չհասկնան։

Ո՛չ մէկը սիրտին մէջ չի մտածեր, Գիտութիւն ու հանճար չունի՝ որ ըսէ. «Ասոր կէսը կրակի մէջ վառեցի, Անոր կայծերուն վրայ հաց ալ եփեցի. Միս խորովեցի եւ կերայ. Միթէ մնացածով գարշելի բա՞ն շինեմ, Ծառի կո՞ճղ պաշտեմ»։

Անիկա մոխիրով կը սնանի, Անոր խաբուած սիրտը զինք կը խոտորեցնէ, Որպէսզի իր անձը չազատէ՝ ըսելով. «Արդեօք ստութիւն չկա՞յ իմ աջ ձեռքիս մէջ»։

ՏԷՐԸ, ԱՐԱՐԻՉԸ, ՓՐԿԻՉԸ

Յիշէ՛ ասոնք, ո՛վ Յակոբ, Եւ դո՛ւն, ո՛վ Իսրայէլ, քանի որ իմ ծառաս ես։ Ե՛ս ¹⁵ստեղծեցի քեզ, դուն իմ ծառաս ես. Ո՛վ Իսրայէլ, ¹⁶ինձմէ պիտի չմոռցուիս՝՝։

Քու յանցանքներդ թանձր ամպի պէս ջնջեցի, Ու քու մեղքերդ՝ ամպի պէս. Վերադարձի՛ր ինծի, որովհետեւ քեզ փրկեցի։

Ցնծա՛, ո՛վ երկինք, որովհետեւ Տէրը ըրաւ ասիկա։. Ուրախութեա՛մբ գոչեցէք, ո՛վ երկրի ստորին մասեր. Ցնծութեա՛մբ պոռթկացէք՝ Լեռներ, անտառ ու անոր մէջ եղող բոլոր ծառեր, Քանի որ Տէրը փրկեց Յակոբը, Եւ Իսրայէլի մէջ փառաւորուեցաւ։

Սա՛ կը յայտարարէ Տէրը՝ քու Փրկարարդ, Քեզ արգանդի մէջ ձեւակերպողը. «Ե՛ս եմ Տէրը, որ բոլոր բաները ըրի. Երկինքը առանձի՛ն սփռեցի, Ու երկիրը ¹⁷ի՛մ կարողութեամբս՝՝ տարածեցի։

Ստախօսներուն նշանները ¹⁸կ’ոչնչացնեմ, Ու դիւթերը կը խենթացնեմ. Իմաստուններուն ¹⁹ընկրկիլ կու տամ՝՝, Եւ անոնց գիտութիւնը անմտութեան կը փոխեմ։

Իմ ծառայիս խօսքը կը հաստատեմ, Ու պատգամաւորներուս խորհուրդը կը գործադրեմ։ Ե՛ս եմ, որ Երուսաղէմի համար կ’ըսեմ. “Պիտի բնակուիս”, Նաեւ Յուդայի քաղաքներուն համար. “Պիտի կառուցանուիք”, Եւ անոր աւերակները պիտի կանգնեցնեմ։

Խորխորատին կ’ըսեմ. “Չորցի՛ր, Ու քու ²⁰հոսանքներդ պիտի ցամքեցնեմ”։

Կիւրոսի համար կ’ըսեմ. “Իմ հովիւս է, Եւ իմ ամբողջ փափաքս պիտի գործադրէ”։ Երուսաղէմի կ’ըսեմ. “Պիտի կառուցանուիս”, Ու տաճարին. “Քու հիմերդ պիտի դրուին”»։