Isaiah 51

Song of Solomon  «  Isaiah 50  ‹  Isaiah 51  ›  Isaiah 52  »  Jeremiah

ՍՓՈՓԱՐԱՐ ԽՕՍՔԵՐ ԵՐՈՒՍԱՂԷՄԻ

«Ինծի՛ մտիկ ըրէք, ո՛վ արդարութեան հետամուտ եղողներ, Ո՛վ Տէրը փնտռողներ. Նայեցէ՛ք այն վէմին՝ ուրկէ կոփուեցաք, Այն գուբի փոսին՝ ուրկէ ¹հանուեցաք։

Նայեցէ՛ք ձեր հօր՝ Աբրահամի, Ու ձեզ ²ծնանող Սառայի. Որովհետեւ մինակ էր՝ երբ զինք կանչեցի, Եւ զինք օրհնեցի ու բազմացուցի։

Արդարեւ Տէրը Սիոնը պիտի հանգստացնէ. Անոր բոլոր աւերակները պիտի հանգստացնէ, Անոր անապատը Եդեմի պիտի ³վերածէ, Անոր անբնակ երկիրը՝ Տէրոջ ⁴դրախտին։ Անոր մէջ բերկրանք եւ ուրախութիւն պիտի գտնուին, ⁵Երգչախումբ ու նուագի ձայն։

Ո՛վ իմ ժողովուրդս, ուշադի՛ր եղիր ինծի, Ո՛վ իմ ⁶ազգս, ունկնդրէ՛ ինծի, Քանի որ ինձմէ օրէնք պիտի ելլէ, Եւ իմ դատաստանս պիտի ⁷հաստատեմ՝ ժողովուրդներուն լոյս ըլլալու համար։

Իմ արդարութիւնս մօտ է, փրկութիւնս դուրս ելած է, Ու բազուկներս ժողովուրդները պիտի դատեն. Կղզիները ինծի պիտի յուսան, Իմ բազուկիս պիտի սպասեն։

Վերցուցէ՛ք ձեր աչքերը դէպի երկինքը, Եւ վա՛ր նայեցէք՝ դէպի երկիրը. Արդարեւ երկինքը ծուխի պէս պիտի փարատի, Երկիրը հագուստի պէս պիտի մաշի, Անոր բնակիչներն ալ ⁸մուներու պէս՝՝ պիտի մեռնին. Բայց իմ փրկութիւնս յաւիտենական պիտի ըլլայ, Եւ արդարութիւնս պիտի չխորտակուի։

Ինծի՛ մտիկ ըրէք, ո՛վ արդարութիւնը ճանչցողներ Եւ իմ օրէնքս ձեր սիրտին մէջ պահող ժողովուրդ. Մարդոց նախատինքէն մի՛ վախնաք, Անոնց բամբասանքէն մի՛ զարհուրիք.

Արդարեւ ցեցը պիտի կրծէ զանոնք՝ հագուստի պէս, Մեցը պիտի կրծէ զանոնք՝ բուրդի պէս, Բայց իմ արդարութիւնս յաւիտենական պիտի ըլլայ, Ու փրկութիւնս՝ սերունդէ սերունդ»։

Արթնցի՛ր, արթնցի՛ր, ո՛վ Տէրոջ բազուկը, զօրութի՛ւն հագիր. Արթնցի՛ր՝ ինչպէս վաղեմի օրերը, Հին դարերու սերունդներուն ատենը։ Դուն ան չե՞ս՝ որ Ռահաբը ⁹ջարդուփշուր ըրիր՝՝, Եւ Վիշապը խոցեցիր։

Դուն ան չե՞ս՝ որ ծովը ցամքեցուցիր, Մեծ անդունդին ջուրերը. Դո՛ւն ծովուն խորունկ տեղերը ճամբայ ¹⁰բացիր, Որպէսզի փրկուածները անկէ անցնին։

Տէրոջ ազատածները պիտի վերադառնան, Ցնծերգերով Սիոն պիտի գան, Ու անոնց գլուխին վրայ յաւիտենական ուրախութիւն պիտի ըլլայ. Անոնք բերկրանք եւ ուրախութիւն պիտի ստանան, Տրտմութիւնն ու հառաչանքը անոնցմէ պիտի ¹¹հեռանան։

«Ե՛ս եմ, ե՛ս եմ, որ ձեզ կը հանգստացնեմ։ Դուն ո՞վ ես, որ կը վախնաս մահկանացու մարդէն, Խոտի ¹²նմանող մարդու որդիէն,

Մոռնալով քու Արարիչդ՝ երկինքը սփռող Ու երկրի հիմերը դնող Տէրը, Եւ ¹³բռնապետին ցասումէն՝՝ շարունակ կը վախնաս՝ ամբողջ օրը, Որպէս թէ պատրաստուած ըլլար քեզ բնաջնջելու. Բայց հիմա ո՞ւր է բռնապետին ցասումը։

Շղթաներու տակ ծռածը շուտով պիտի արձակուի. ¹⁴Փոսին մէջ պիտի չմեռնի, Իր հացը պիտի չպակսի։

Արդարեւ ե՛ս եմ Տէրը՝ քու Աստուածդ, Որ ծովը կը խաղաղեցնեմ՝ երբ անոր ալիքները գոռան. Իմ անունս ¹⁵Զօրքերու Տէր՝՝ է։

Իմ խօսքերս քու բերանդ դրի, Քեզ ձեռքիս հովանիով ծածկեցի, Որպէսզի երկինքը ¹⁶հաստատեմ, երկրի հիմերը դնեմ, Եւ Սիոնի ըսեմ. “Դուն իմ ժողովուրդս ես”»։

Արթնցի՛ր, արթնցի՛ր ու կանգնէ՛, ո՛վ Երուսաղէմ, Դո՛ւն որ Տէրոջ ձեռքէն անոր ցասումին բաժակը խմեցիր. Թմրութեան բաժակին սկիհը խմեցիր՝ մրուրը քամելով։

Անոր բոլոր ծնած որդիներէն ո՛չ մէկը զինք կ’առաջնորդէ. Բոլոր մեծցուցած ¹⁷զաւակներէն ո՛չ մէկը իր ձեռքէն կը բռնէ։

Սա՛ երկու բաները քեզի պատահեցան,— Ո՞վ քեզի պիտի ցաւակցի.— Կործանում ու փլուզում, սով եւ սուր. Քեզ ¹⁸ի՞նչպէս հանգստացնեմ։

Քու որդիներդ խամրած են, Փողոցներուն ¹⁹անկիւնը կը պառկին՝ Ցանցի մէջ բռնուած յամոյրի պէս. Անոնք Տէրոջ ցասումով, Քու Աստուծոյդ սաստով լեցուած են։

Ուրեմն սա՛ մտիկ ըրէ, ո՛վ դժբախտ, Որ ²⁰արբած ես, բայց ոչ գինիէն.

Սա՛ կը յայտարարէ քու Տէրդ՝ Եհովան, Քու Աստուածդ, որ իր ժողովուրդին իրաւունքը կը պաշտպանէ. «Ահա՛ քու ձեռքէդ առի թմրութեան բաժակը, Իմ ցասումիս բաժակին սկիհը. Զայն անգա՛մ մըն ալ պիտի չխմես։

Զայն քեզ տրտմեցնողներո՛ւն ձեռքը պիտի դնեմ, Որոնք քու անձիդ կ’ըսէին. “Ծռէ՛, որպէսզի անցնինք”, Դուն ալ՝ անցորդներուն համար՝ Կռնակդ գետինի պէս ու փողոցի պէս դրիր»։