Jeremiah 2

Isaiah  «  Jeremiah 1  ‹  Jeremiah 2  ›  Jeremiah 3  »  Lamentations

ԱՍՏՈՒԾՈՅ ՀՈԳԱԾՈՒԹԻՒՆԸ ԻՍՐԱՅԷԼԻ

Տէրը խօսեցաւ՝՝ ինծի՝ ըսելով.

«Գնա՛, գոչէ՛ Երուսաղէմի ականջներուն եւ ըսէ՛. Տէրը սա՛ կը յայտարարէ. “Քեզի կը յիշեցնեմ երիտասարդութեանդ ¹քաղցրութիւնը Հարսնութեանդ սէրը, Երբ իմ ետեւէս կը քալէիր անապատին մէջ, Չսերմանուած երկրի մը մէջ։

Իսրայէլ Տէրոջ ²ընծայուած էր, Անոր բերքերուն ³երախայրիքն էր. Բոլոր անոնք՝ որ զայն կ’ուտէին, յանցաւոր կ’ըլլային. Անոնց վրայ չարիք կը հասնէր”, կը պատգամէ Տէրը։

Տէրոջ խօսքը մտի՛կ ըրէք, ո՛վ Յակոբի տունը, Եւ Իսրայէլի տան բոլոր գերդաստանները».

ԻՍՐԱՅԷԼԻ ՆԱԽԱՀԱՅՐԵՐՈՒՆ ՄԵՂՔԸ

«Տէրը սա՛ կը յայտարարէ. “Ձեր հայրերը ի՞նչ անիրաւութիւն գտան իմ վրաս՝ Որ ինձմէ հեռացան, Եւ ունայնութեան հետեւելով ունայն եղան։

Անոնք չըսին. "Ո՞ւր է Տէրը՝ Որ մեզ բարձրացուց Եգիպտոսի երկրէն, Որ մեզի քալել տուաւ անապատին մէջէն, Անբնակ ու փոսերու երկրէն, Չորութեան եւ մահուան շուքի երկրէն, Այնպիսի երկրէ մը՝ ուրկէ ո՛չ մէկը կ’անցնէր, Ու հոն ո՛չ մէկ մարդ կը բնակէր"։

Ես ձեզ բարեբեր երկիր մը բերի, Որպէսզի անոր պտուղն ու բարիքը ուտէք. Բայց դուք մտաք եւ իմ երկիրս ⁴ապականեցիք, Իմ ժառանգութիւնս գարշելի ըրիք։

Քահանաները չըսին. "Տէրը ո՞ւր է". Օրէնքի վարդապետները զիս չճանչցան, Հովիւները ինծի դէմ ապստամբեցան. Մարգարէները Բահաղով մարգարէացան, Եւ անօգուտ բաներու հետեւեցան”»։

ՏԷՐՈՋ ԴԱՏԸ ԻՐ ԺՈՂՈՎՈՒՐԴԻՆ ԴԷՄ

«Հետեւաբար ձեզի հետ տակաւին պիտի ⁵վիճիմ,— կը պատգամէ Տէրը,— Ու ձեր որդիներուն որդիներուն հետ պիտի վիճիմ։

Արդարեւ անցէ՛ք Կիտացիներուն կղզիները եւ նայեցէ՛ք, Մա՛րդ ղրկեցէք Կեդար ու լա՛ւ հասկցէք, Եւ տեսէք թէ այսպիսի բան մը եղե՞ր է.

Միթէ ազգ մը իր աստուածները փոխե՞ր է, Թէպէտ անոնք Աստուած չէին. Բայց իմ ժողովուրդս իր Փառքը Անօգուտ բանի հետ փոխանակեց»։

«Ո՛վ երկինք, ապշէ՛ ասոր վրայ, Սահմռկէ՛ ու չափազա՛նց ⁶սոսկա,— կը պատգամէ Տէրը,—

Որովհետեւ իմ ժողովուրդս երկու չարիք գործեց. Զիս՝ կեանքի ջուրին աղբիւրը՝ լքեցին, Եւ իրենց հորեր փորեցին, ⁷Ճեղքուած հորեր, որ չեն կրնար ջուր պահել։

Միթէ Իսրայէլ ստրո՞ւկ է, ⁸ընդոծի՞ն է. Ինչո՞ւ կողոպտուեցաւ։

Անոր դէմ առիւծի կորիւնները մռնչեցին Եւ իրենց ձայնը լսել տուին, Անոր երկիրը ամայութեան ⁹վերածեցին. Անոր քաղաքները այրեցան, անբնակ եղան»։

ԻՍՐԱՅԷԼԻ ԱՆՀԱՒԱՏԱՐՄՈՒԹԵԱՆ ԱՐԴԻՒՆՔԸ

«Մեմփացիներուն ու Տափնացիներուն որդիներն անգամ Գլուխիդ գագաթը կոտրեցին։

Դուն քեզ ասոր արժանի չըրի՞ր՝ Քու Տէր Աստուածդ լքելով, Երբ ան ճամբային մէջ քեզի քալել կու տար։

Հիմա դուն ի՞նչ գործ ունիս Եգիպտացիներուն ճամբան՝ Որ Սիովրի ջուրը խմելու կ’երթաս. Կամ ի՞նչ գործ ունիս Ասորեստանի ճամբան՝ Որ Եփրատ գետին ջուրը խմելու կ’երթաս։

Քու չարութիւնդ քեզ պիտի պատժէ, Եւ ուխտադրժութիւնդ քեզ պիտի յանդիմանէ։ Պիտի գիտնաս ու տեսնես թէ գէշ եւ դառն բան է՝ Որ քու Տէր Աստուածդ լքած ես, Ու մէջդ իմ երկիւղս չկայ», Կը պատգամէ զօրքերու Տէրը՝ Եհովան։

ԻՍՐԱՅԷԼ ԿԸ ՄԵՐԺԷ ՏԷՐԸ ՊԱՇՏԵԼ

«Արդարեւ քու լուծդ շատոնց ¹⁰կոտրեցիր, Կապանքներդ փրցուցիր, Եւ ըսիր. “Ստրուկ պիտի չըլլամ”՝՝։ Ամէն բարձր բլուրի վրայ, Ամէն կանաչազարդ ծառի տակ Ծռեցար՝ պոռնկեցար։

Ես քեզ տնկեր էի իբր ընտիր որթատունկ, Ամբողջովին հարազատ սերմ. Ի՞նչպէս ¹¹վայրի որթատունկի այլասերած ճիւղերու վերածուեցար ինծի համար։

Թէեւ բորակով լուացուիս Ու շատ օճառ գործածես, Քու անօրէնութիւնդ առջեւս բիծի պէս կը մնայ,— Կը պատգամէ Տէրը՝ Եհովան։—

Ի՞նչպէս կրնաս ըսել. “Ես ¹²չապականեցայ, Բահաղներու չհետեւեցայ”։ Նայէ՛ քու ճամբայիդ՝ ձորին մէջ, Եւ ճանչցի՛ր ինչ որ ըրիր, Ո՛վ իր ճամբաները խաչաձեւող արագընթաց տաճիկ ուղտ։

Անապատի վարժուած վայրենի մատակ էշը, Որ իր ցանկութեամբ ¹³օդը կը ներծծէ, Ո՞վ կրնայ ¹⁴արգիլել իր կտղուցքէն։ Բոլոր զայն փնտռողները չեն պարտասիր. Զայն կը գտնեն իր ամսուան մէջ։

¹⁵Զգուշացի՛ր որ ոտքդ չմերկանայ ու կոկորդդ չծարաւնայ. Բայց դուն կ’ըսես. “ ¹⁶Անօգուտ է՝՝, ո՛չ. Քանի օտար աստուածները կը սիրեմ, Եւ անոնց պիտի հետեւիմ”»։

ԻՍՐԱՅԷԼ Կ’ԱՐԺԱՆԱՆԱՅ ՊԱՏԻԺԻ

«Ինչպէս գողը կ’ամչնայ՝ երբ ¹⁷բռնուի, Այդպէս պիտի ամչնայ Իսրայէլի տունը. Իրենք, իրենց թագաւորները, իշխանաւորները, Քահանաներն ու մարգարէները,

Որոնք փայտին կ’ըսեն. “Դուն իմ հայրս ես”, Ու քարին. “Դո՛ւն զիս ծնար”։ Արդարեւ ինծի ¹⁸կռնակ դարձուցին, եւ ո՛չ թէ երես. Սակայն իրենց ձախորդութեան ատեն կ’ըսեն. “Կանգնէ՛ ու մե՛զ ազատէ”։

Բայց ո՞ւր են քու աստուածներդ՝ որ քեզի շինեցիր. Եթէ ձախորդութեանդ ատեն քեզ կրնան ազատել, թող կանգնին. Արդարեւ քու աստուածներդ, ո՛վ Յուդա, Քու քաղաքներուդ թիւին չափ եղան»։

«Ինչո՞ւ ինծի հետ կը վիճիք. Դուք բոլորդ ինծի դէմ ապստամբեցաք,— կը պատգամէ Տէրը։—

Ընդունա՛յն ձեր որդիները ծեծեցի. Անոնք պատիժը չընդունեցին. Ձեր սուրը բնաջնջող առիւծի պէս Ձեր մարգարէները սպառեց։

Ո՛վ սերունդ, ¹⁹ուշադրութի՛ւն դարձուցէք՝՝ Տէրոջ խօսքին. Միթէ ես Իսրայէլի համար անապա՞տ եղայ, Կամ մթութեան երկի՞ր մը։ Իմ ժողովուրդս ինչո՞ւ կ’ըսէ. “Մենք կը տիրապետենք. Անգա՛մ մըն ալ քեզի պիտի չգանք”»։

Միթէ կոյսը իր զարդերը կը մոռնա՞յ, Կամ հարսը՝ իր կամարը. Բայց իմ ժողովուրդս անթիւ օրեր զիս մոռցաւ։

Սէր փնտռելու համար՝ ինչո՞ւ ²⁰ճամբադ շիտակ կը ցուցնես, Այնպէս որ քու ճամբաներդ չար կիներուն ալ սորվեցուցիր։

Նաեւ քղանցքիդ վրայ Անմեղ աղքատներու անձերուն արիւնները գտնուեցան. Զանոնք ²¹գաղտնի տեղեր՝՝ չգտայ, Հապա այս բոլորին վրայ։

Բայց դուն կ’ըսես. “Քանի անմեղ եմ՝ Անոր բարկութիւնը անշուշտ ինձմէ պիտի կասի”։ Ահա՛ ես քեզի հետ դատ պիտի վարեմ, քանի կ’ըսես. “Ես չմեղանչեցի”։

Ինչո՞ւ այսչափ կը թափառիս՝ ճամբադ փոխելով. Դուն Եգիպտոսէն ալ պիտի ամչնաս, Ինչպէս Ասորեստանէն ամչցար։

Դուն ասկէ՛ ալ պիտի ելլես՝ Ձեռքերդ գլուխիդ վրայ դրած, Քանի որ Տէրը քու վստահութիւններդ մերժեց, Եւ անոնցմով պիտի չյաջողիս»։