Job 30

Esther  «  Job 29  ‹  Job 30  ›  Job 31  »  Psalm

«Բայց հիմա ¹տարիքով ինձմէ փոքր եղողները զիս կը ծաղրեն, Որոնց հայրերը կը մերժէի հօտիս շուներուն հետ դնել։

Նոյնիսկ ինծի ի՞նչ օգուտ ունէր անոնց ձեռքերուն ոյժը. Իրենց առոյգութիւնը կորսնցուցած էին։

Կարօտութենէ եւ անօթութենէ նիհարցած՝ Երէկուընէ անբնակ ու անշէն տափաստանը կը փախչէին։

Իրենց ²կերակուրին համար մացառներուն քովի ³մոլոշները կը քաղէին, Ու գիհիի արմատ կը հաւաքէին։

Մարդոց մէջէն կը վռնտուէին. Անոնց ետեւէն գողի ետեւէն գոռալու պէս կը գոռային։

Ահռելի ձորերու մէջ կը բնակէին, ⁴Երկրի ծակերուն եւ ապառաժներուն մէջ։

Մացառներուն մէջ կը զռնչէին, ⁵Եղիճներու տակ կը հաւաքուէին։

Անզգամներու որդիներ, ⁶աննշան մարդոց որդիներ ըլլալով՝ Երկրէն կը վռնտուէին։

Ու հիմա ես անոնց տաղը եղած եմ, Նաեւ անոնց խօսակցութեան առարկան։

Ինձմէ կը գարշին, ինձմէ կը հեռանան. Երեսիս կը թքնեն՝ առանց խնայելու։

Քանի Աստուած իմ լարս քակելով՝ զիս տառապեցուց, Անոնք ալ իմ ներկայութեանս ⁷սանձարձակ կ’ըլլան՝՝։

Աջ կողմէս ճուտեր կը կանգնին. Անոնք ոտքերս կը ⁸հրեն, Եւ ինծի դէմ իրենց ձախորդութեան ուղիները կը հարթեն։

Անոնք շաւիղս կ’աւրեն, աղէտիս կը սատարեն Առանց ոեւէ օգնականի պէտք ունենալու։

Լայն խրամատէ մը գալու պէս ⁹կը յարձակին՝՝, Աւերակներու մէջէն վրաս կը ¹⁰խուժեն։

Արհաւիրքները վրաս կը ¹¹խոյանան, Ու հովի պէս ¹²պատիւս կը հալածեն. Ապահովութիւնս թանձր ամպի պէս անցաւ։

Հիմա անձս իմ ներսս կը ¹³հալի, Տառապանքի օրերը զիս համակեցին։

Իմ ցաւս գիշերը ոսկորներս կը ծակէ, Ու ջիղերս չեն ¹⁴հանգստանար։

Իր մեծ ոյժով իմ հանդերձս կը ¹⁵փոխուի, Եւ իմ պատմուճանիս օձիքին պէս զիս կը ¹⁶կաշկանդէ։

Զիս ¹⁷ցեխին մէջ նետեց, Ու հողի եւ մոխիրի նմանեցայ։

Քեզի կ’աղաղակեմ, բայց ինծի չես պատասխաներ. Կը կանգնիմ, ու ինծի ուշադրութիւն ¹⁸չես դարձներ՝՝։

Ինծի հանդէպ անգութ ¹⁹եղար, Ձեռքիդ հզօրութեամբ զիս ²⁰կը հետապնդես՝՝։

Զիս վերցնելով՝ հովին վրայ կը հեծցնես, Ու զիս ²¹մրրիկով կը հալեցնես։

Ստուգապէս գիտեմ թէ զիս մահուան պիտի տանիս՝ Բոլոր ապրողներուն համար սահմանուած տունը։

Արդարեւ աղաչանքը ոչինչի օգտակար է՝ երբ Աստուած իր ձեռքը երկարէ, Ո՛չ ալ անոնց աղաղակը՝ երբ ինք կորսնցնէ։

²²Դժբախտութեան մէջ եղողին համար չէի՞ լար. Աղքատին համար անձս չէ՞ր վշտանար։

Բայց երբ բարիք կ’ակնկալէի՝ չարիքը հասաւ. Երբ լոյսին կը սպասէի՝ մութը եկաւ։

Ընդերքս կ’եռայ եւ չի ²³հանդարտիր. Տառապանքի օրերը իմ առջեւս եկան։

Սեւցած կը շրջիմ, բայց՝ ոչ թէ արեւէն. Համախմբումին մէջ կը կանգնիմ, ու կ’աղաղակեմ։

Շնագայլերուն եղբայր եղայ, Եւ ջայլամներուն՝ ընկեր։

Մորթս կը սեւնայ ու վրայէս կ’իյնայ. Ոսկորներս չորութենէն կ’այրին։

Ուստի քնարս սուգի փոխուեցաւ, Եւ սրինգս՝ լալկաններու ձայնի»։