Job 31

Esther  «  Job 30  ‹  Job 31  ›  Job 32  »  Psalm

«Աչքերուս հետ ուխտ կնքած էի. Ուրեմն ի՞նչպէս ¹ուշադրութիւն դարձնէի՝՝ կոյսի մը։

Արդարեւ վերէն՝ Աստուծմէ՝ ի՞նչ բաժին պիտի տրուի, Ու բարձր վայրէն՝ Ամենակարողէն՝ ի՞նչ ժառանգութիւն։

Ձախորդութիւնը անիրաւին համար սահմանուած չէ՞, Եւ ²սոսկալի պատիժը՝ անօրէնութիւն գործողներուն համար։

Միթէ ան իմ ճամբաներս չի՞ տեսներ, Ու բոլոր քայլերս չի՞ հաշուեր։

Եթէ ունայնութեան մէջ քալեցի, Կամ ոտքս դէպի խաբէութիւն արտորաց,

Թող կշռէ զիս ճիշդ կշիռքով, Եւ Աստուած իմ պարկեշտութիւնս պիտի գիտնայ։

Եթէ ³ոտքս ճամբայէն շեղեցաւ, Սիրտս աչքերուս հետեւեցաւ, Ու ձեռքերուս արատ մը փակաւ,

Ես սերմանեմ եւ ուրիշը թող ուտէ, Եւ շառաւիղներս արմատէն թող խլուին։

Եթէ սիրտս կնոջմէ մը հրապուրուեցաւ, Կամ թէ ընկերիս դուռը դարան մտայ,

Իմ կինս ուրիշի մը համար ⁴աղօրիքի քար թող դարձնէ՝՝, Եւ ուրիշները ⁵զայն թող պղծեն՝՝.

Արդարեւ ատիկա լրբութիւն է, Ու դատաւորներէն պատժուելիք անօրէնութիւն.

Կրակ մըն է, որ զիս պիտի սպառէ մինչեւ ⁶վիհը, Եւ ամբողջ բերքս արմատէն խլէ։

Եթէ ծառայիս կամ աղախինիս իրաւունքը անարգեցի՝ Երբ ինծի հետ կը վիճէին,

Ի՞նչ պիտի ընեմ՝ երբ Աստուած կանգնի, Ի՞նչ պիտի պատասխանեմ անոր՝ երբ ինք ⁷քննէ։

Միթէ զիս ⁸որովայնի մէջ ⁹ստեղծողը զանոնք ալ չստեղծե՞ց. Մէկ Աստուած չէ՞ մեզ բոլորս ալ արգանդի մէջ ¹⁰ձեւակերպողը։

Եթէ չքաւորներուն ¹¹ցանկացածը մերժեցի, Ու այրիին աչքերը նուաղիլ տուի.

Եթէ պատառս առանձին կերայ, Եւ անկէ որբն ալ չկերաւ.

(Արդարեւ մանկութենէս ի վեր հօր պէս մեծցուցի ¹²զայն, Ու մօրս ¹³որովայնէն առաջնորդեցի ¹⁴զայն.)

Եթէ հանդերձ չունեցող մը տեսայ՝ որ կը կորսուի, Կամ ծածկոց չունեցող աղքատ մը,

Ու եթէ անոր մէջքը զիս չօրհնեց, Եւ իմ ոչխարներուս ¹⁵բուրդէն չտաքցաւ.

Եթէ ձեռքս որբին դէմ ¹⁶վերցուցի՝ Երբ տեսայ թէ ¹⁷դրան մէջ ինծի օգնականներ կան,

Իմ ուսս անրակէս թող իյնայ, Ու բազուկս արմուկէս ¹⁸կտրուի.

Քանի որ Աստուծոյ ղրկած ձախորդութենէն կը վախնայի Եւ անոր վեհափառութեան առջեւ չէի կրնար կենալ։

Եթէ յոյսս ոսկիին վրայ դնելով՝ Մաքուր ոսկիին ըսի. “Քեզի՛ կը վստահիմ”.

Եթէ ուրախացայ՝ քանի որ գոյքերս շատ էին, Ու ձեռքս շատ ¹⁹վաստկած էր.

Եթէ ²⁰արեւին նայեցայ՝ երբ կը շողար, Կամ լուսինին՝ երբ ²¹պայծառութեամբ կը շրջէր,

Եւ սիրտս ծածկաբար հրապուրուեցաւ Ու բերանս ձեռքս համբուրեց.

(Ա՛յս ալ դատաւորէն պատժուելիք անօրէնութիւն մըն է, Քանի որ վերը բնակող Աստուածը ուրացած կ’ըլլայի.)

Եթէ զիս ատողին դժբախտութեան համար ուրախացայ, Կամ ²²ցնծացի՝ երբ ան չարիքի հանդիպեցաւ.

(²³Լեզուիս ալ չթոյլատրեցի որ մեղանչէ՝ Անէծքով անոր ²⁴մեռնիլը ուզելով՝՝.)

Եթէ վրանիս ²⁵մարդիկը չըսին. “²⁶Ո՞վ անոր միսէն չէ կշտացած՝՝”.

(Գաղթականը երբեք դուրսը չէր գիշերեր, Ուղեւորին դուռս կը բանայի.)

Եթէ յանցանքներս ²⁷Ադամի պէս ծածկեցի, Եւ անօրէնութիւնս ծոցիս մէջ պահեցի.

(Քանի որ մեծ բազմութենէն կ’ահաբեկէի, Գերդաստաններուն արհամարհանքը զիս կը զարհուրեցնէր. Կը լռէի ու դռնէն դուրս չէի ելլեր։)

Երանի՜ թէ ինծի մտիկ ընող մը ըլլար. Ահա՛ւասիկ իմ ²⁸փափաքս.— Ամենակարողը ինծի թող պատասխանէ, Եւ ²⁹հակառակորդս ամբաստանագիր՝՝ մը գրէ։

Անշուշտ զայն իմ ուսիս վրայ պիտի կրէի Ու պսակի պէս ինծի պիտի կապէի.

Քայլերուս թիւը անոր պիտի իմացնէի, Առաջնորդի պէս անոր պիտի մօտենայի։

Եթէ հողս ինծի դէմ ³⁰բողոքէ Եւ անոր ակօսները միասին լան,

Եթէ անոր ³¹արդիւնքը առանց դրամի կերայ, Կամ անոր տէրերուն ³²հոգին հանեցի՝՝,

Ցորենի տեղ՝ ³³մոշենի թող բուսնի, Ու գարիի տեղ՝ որոմ»։ Յոբի խօսքերը վերջացան։