Job 33

Esther  «  Job 32  ‹  Job 33  ›  Job 34  »  Psalm

«Ուրեմն կ’աղերսե՛մ, ո՛վ Յոբ, մտի՛կ ըրէ իմ խօսքերս, Ունկնդրէ՛ բոլոր ըսածներս։

Ահա՛ հիմա բերանս կը բանամ, Ու լեզուս քիմքիս մէջ կը խօսի։

Խօսքերս սիրտիս ուղղամտութեան համաձայն պիտի ըլլան, Եւ շրթունքս ¹զուտ ճշմարտութիւն՝՝ պիտի խօսի։

Զիս Աստուծոյ Հոգին ²ստեղծեց, Ամենակարողին շունչը ինծի կեանք տուաւ։

Եթէ կրնաս՝ պատասխանէ՛ ինծի, ³Ներկայացո՛ւր դատդ՝ դիմացս կայնելով։

Ահա՛ ես ⁴քեզի պէս եմ Աստուծոյ առջեւ՝՝, Ե՛ս ալ կաւէն կազմուեցայ։

Ահա՛ իմ ահս քեզ պիտի չզարհուրեցնէ, Եւ ⁵ձեռքս քու վրադ պիտի չծանրանայ։

Ի՛րապէս ականջիս ըսիր, Ու խօսքերուդ ձայնը լսեցի՝ երբ կ’ըսէիր.

“Ես ամբիծ եմ, առանց յանցանքի. Անարատ եմ, եւ վրաս անօրէնութիւն չկայ։

⁶Սակայն Աստուած՝՝ ինծի դէմ դրդապատճառ կը գտնէ, Զիս իրեն թշնամի կը սեպէ.

Ոտքերս կոճղերու մէջ կը դնէ, Բոլոր ուղիներս կը դիտէ”։

Ահա՛ քեզի կը պատասխանեմ թէ այս բանին մէջ ⁷իրաւունք չունիս՝՝, Որովհետեւ Աստուած մարդէն մեծ է։

Ինչո՞ւ անոր հետ կը վիճիս, Որովհետեւ ան իր արարքներէն ո՛չ մէկուն համար ⁸հաշիւ կու տայ։

Արդարեւ Աստուած մէկ անգամ կամ երկու անգամ կը խօսի, (Սակայն մարդը չի նշմարեր,)

Երազի մէջ, գիշերուան տեսիլքի մէջ, Երբ թմբիր մը մարդոց վրայ կ’իյնայ՝ Մինչ անոնք իրենց անկողիններուն վրայ կը մրափեն։

Այն ատեն մարդոց ականջները կը բանայ Եւ ⁹իր խրատով կը զգուշացնէ՝՝,

Որպէսզի մարդը չար արարքէն հեռացնէ, Ու զօրաւոր մարդը յոխորտանքէն ¹⁰պահպանէ։

Անոր անձը ¹¹գերեզմանէն զերծ կը պահէ, Եւ կեանքը՝ թուրով ¹²անհետանալէն։

Նաեւ մարդը իր անկողինին վրայ կոտտանքով կը ¹³պատժուի, Ու իր ոսկորներուն կռիւը տեւական է։

Այն ատեն անոր կեանքը հացէն կը զզուի, Եւ անոր անձը՝ փափաքելի ուտելիքէն։

Անոր միսը այնպէս կը ¹⁴հալի՝ որ ա՛լ չի տեսնուիր, Իսկ անոր չտեսնուող ոսկորները կը ցցուին։

Անոր անձը գերեզմանին կը մօտենայ, Ու անոր կեանքը՝ ¹⁵բնաջնջողներուն։

Եթէ անոր քով ¹⁶միջնորդ հրեշտակ՝՝ մը ըլլայ, Հազարէն մէկը, Որ մարդուն իմացնէ իր ուղղամտութիւնը,

Այն ատեն անոր ողորմելով պիտի ըսէ. “Ազատէ՛ զայն, որպէսզի գերեզմանը չիջնէ։ Ես ¹⁷փրկանք մը գտայ”։

Ուստի անոր մարմինը ¹⁸մանուկի մը մարմինէն աւելի ¹⁹փափուկ պիտի ըլլայ, Եւ ան իր երիտասարդութեան օրերուն պիտի վերադառնայ։

Աստուծոյ պիտի թախանձէ, Աստուած ալ անոր պիտի հաճի. Անոր երեսը ուրախութեան գոչիւնով պիտի տեսնէ, Քանի որ Աստուած պիտի հատուցանէ մարդուն՝ անոր արդարութեան համեմատ։

Ան մարդոց վրայ կը նայի Ու եթէ մէկը ըսէ. “Մեղանչեցի, ²⁰իրաւունքը ծռեցի, Եւ ասիկա ինծի ²¹օգտակար չեղաւ՝՝”,

Այն ատեն անոր անձը կ’ազատէ՝ որպէսզի գերեզմանը չիջնէ, Այլ անոր կեանքը լոյսը տեսնէ։

Ահա՛ Աստուած այս բոլորը Երկու-երեք անգամ ²²մարդուն կ’ընէ,

Որպէսզի անոր անձը գերեզմանէն հեռացնէ, Եւ ապրողներուն լոյսով լուսաւորուի։

Ուշադի՛ր եղիր, ո՛վ Յոբ. ինծի՛ մտիկ ըրէ. Լո՛ւռ կեցիր, որպէսզի ես խօսիմ։

Եթէ ըսելիք ունիս՝ պատասխանէ՛ ինծի. Խօսէ՛, քանի կը բաղձամ քեզ արդարացնել։

Թէ ոչ՝ ինծի՛ մտիկ ըրէ, Լո՛ւռ կեցիր, որպէսզի քեզի իմաստութիւն սորվեցնեմ»։