Job 39

Esther  «  Job 38  ‹  Job 39  ›  Job 40  »  Psalm

«Ժայռերու քարայծերուն ծնանելու ատենը գիտե՞ս. Եղնիկներուն երկնելը դիտեցի՞ր։

Անոնց յղութեան ամիսները հաշուեցի՞ր. Իրենց ծնանելու ատենը գիտե՞ս։

Անոնք ծռելով իրենց ձագերը կը ծնանին, Եւ իրենց երկունքի ցաւերէն ¹կ’ազատին։

Անոնց ձագերը կը զօրանան, ²դաշտի մէջ՝՝ կը մեծնան, ³Կը հեռանան՝՝, եւ ա՛լ անոնց չեն վերադառնար։

Վայրենի էշը ո՞վ ազատ արձակեց. Ցիռին կապերը ո՞վ քակեց,

Որուն անապատը տուի իբր տուն, Եւ աղի երկիրը՝ իբր իր բնակարանը։

Անիկա քաղաքին դղրդիւնին վրայ կը ծիծաղի, Ու ⁴հեծնողին վայնասունը չի լսեր։

Անոր շրջագայած լեռները իր արօտն են, Եւ ամէն տեսակ կանաչութիւն կ’որոնէ։

⁵Գոմէշը հաւանութիւն պիտի տա՞յ քեզի ծառայելու, Կամ մսուրիդ քով գիշերելու։

Գոմէշը կրնա՞ս իր փոկով կապել՝ ⁶արտ հերկելու համար՝՝. Քու ետեւէդ հովիտները կը տափանէ՞։

Քանի իր ոյժը մեծ է՝ անոր կը վստահի՞ս, Ու վաստակդ անոր կը լքե՞ս։

Կը հաւատա՞ս թէ ան ցանած սերմիդ արդիւնքը պիտի ⁷բերէ Եւ կալիդ մէջ ժողվէ։

Ջայլամին թեւը ցնծութեամբ կը շարժի. Արդեօք արագիլին թեւերուն ու փետուրներուն կը նմանի՞։

Ան իր հաւկիթները գետինը կը լքէ Ու զանոնք հողին վրայ կը տաքցնէ,

Մոռնալով թէ մէկուն ոտքը կրնայ ճզմել, Կամ դաշտի գազանները կրնան կոխկռտել։

Ան դաժան է իր ձագերուն հետ՝ որպէս թէ իրը չըլլային. Չի վախնար պարապ տեղը եղած իր յոգնութեան համար։

Արդարեւ Աստուած ⁸զայն իմաստութենէ զրկած է՝՝, Եւ խելքէն անոր բաժին տուած չէ.

⁹Բայց երբ կանգնի ու սուրայ՝՝, Ձիուն եւ անոր հեծեալին վրայ կը ծիծաղի։

Ձիուն զօրութիւնը դո՞ւն տուիր. Անոր վիզին ¹⁰բաշը դո՞ւն հագցուցիր.

Զայն մարախի պէս դո՞ւն կը ցատկեցնես։ Անոր վրնջելուն ¹¹փառաւոր ձայնը՝՝ ահարկու է.

Հովիտին մէջ գետինը փորելով՝ իր ոյժով կը բերկրի։ Սպառազէնը դիմաւորելու ¹²կ’երթայ՝՝.

Երկիւղին վրայ կը ծիծաղի, բանէ՛ մը չի զարհուրիր, Եւ սուրին առջեւ չի նահանջեր։

¹³Նետերը անոր վրայ կը ¹⁴սուլեն, Նաեւ փայլուն նիզակն ու տէգը։

¹⁵Կատաղութեամբ եւ մոլեգնութեամբ ¹⁶տարածութիւնները կը լափէ. Շեփորին ձայնը լսելով՝ ¹⁷չի կրնար ինքզինք զսպել՝՝։

Երբ շեփորը հնչուի՝ կ’ըսէ. “Յառա՜ջ”. Հեռուէն կ’առնէ պատերազմին հոտը. Պետերուն որոտումն ու ¹⁸գոռումը կը լսէ։

Բազէն քու խելքո՞վդ կը սլանայ Եւ թեւերը դէպի հարաւ կը ¹⁹բանայ։

Արծիւը քու ²⁰հրամանո՞վդ կը բարձրանայ Ու բոյնը բարձրերը կը հաստատէ։

Ան ժայռի վրայ, ժայռի ²¹գագաթին վրայ, Եւ ²²ապառաժներու մէջ կը բնակի ու կը գիշերէ։

Անկէ կը ²³դիտէ իր որսը՝՝. Անոր աչքերը հեռուէն կը տեսնեն։

Անոր ձագերն ալ արիւն կը ծծեն, Եւ ուր որ ²⁴դիակներ ըլլան՝ ինք հոն է»։