Mark 2
Matthew « Mark 1 ‹ Mark 2 › Mark 3 » Luke
ՅԻՍՈՒՍ ԿԸ ԲՈՒԺԷ ԱՆԴԱՄԱԼՈՅԾ ՄԸ (Մատթ. 9. 1-8։ Ղուկ. 5. 17-26)
1Դարձեալ Կափառնայում մտաւ քանի մը օր ետք, եւ լսուեցաւ թէ ան տան մը մէջ է։
2Իսկոյն շատ մարդիկ հաւաքուեցան, այնքան՝ որ ա՛լ տեղ չկար, ո՛չ իսկ դրան շուրջ, ու կը քարոզէր անոնց Աստուծոյ խօսքը։
3Մարդիկ եկան իրեն՝ բերելով չորս հոգիով 1փոխադրուած անդամալոյծ մը.
4բայց տեսնելով որ բազմութենէն չէին կրնար մօտենալ անոր, քակեցին տան տանիքը՝ ուր կը գտնուէր Յիսուս, ու ծակ մը բանալով՝ վար իջեցուցին մահիճը, որուն վրայ պառկած էր անդամալոյծը։
5Յիսուս տեսնելով անոնց հաւատքը՝ ըսաւ անդամալոյծին. «Որդեա՛կ, մեղքերդ ներուած են քեզի»։
6Քանի մը դպիրներ, որ հոն նստած էին, իրենց սիրտերուն մէջ կը մտածէին.
7«Ինչո՞ւ այս մարդը կ’ըսէ այսպիսի հայհոյութիւններ. ո՞վ կրնայ մեղքերը ներել՝ 2բացի Աստուծմէ՝՝»։
8Յիսուս իսկոյն ըմբռնելով իր հոգիին մէջ՝ որ անոնք այդպէս կը մտածեն իրենք իրենց մէջ, ըսաւ անոնց. «Ինչո՞ւ այդպէս կը մտածէք ձեր սիրտերուն մէջ։
9Ո՞րը աւելի դիւրին է, “մեղքերդ ներուած են քեզի” ըսե՞լը անդամալոյծին, թէ՝ “ոտքի՛ ելիր, ա՛ռ մահիճդ ու քալէ՛” ըսելը։
10Բայց որպէսզի գիտնաք թէ մարդու Որդին իշխանութիւն ունի երկրի վրայ մեղքերը ներելու, (ըսաւ անդամալոյծին.)
11“Քեզի՛ կ’ըսեմ. "Ոտքի՛ ելիր, ա՛ռ մահիճդ ու գնա՛ տունդ"”»։
12Ան ալ իսկոյն ոտքի ելաւ, եւ առնելով իր մահիճը՝ դուրս ելաւ բոլորին առջեւէն, այնպէս որ բոլորը զմայլեցան, փառաբանեցին Աստուած ու ըսին. «Այսպիսի բան ամե՛նեւին տեսած չէինք»։
ՅԻՍՈՒՍ ԿԸ ԿԱՆՉԷ ՂԵՒԻՆ (Մատթ. 9. 9-13։ Ղուկ. 5. 27-32)
13Դարձեալ գնաց ծովեզերք։ Ամբողջ բազմութիւնը իրեն կու գար, եւ անոնց կը սորվեցնէր։
14Երբ կ’անցնէր՝ տեսաւ Ղեւի Ալփէոսեանը, որ մաքս ընդունելու տեղը նստած էր, եւ ըսաւ անոր. «Հետեւէ՛ ինծի»։ Ան ալ կանգնեցաւ ու հետեւեցաւ իրեն։
15Երբ 3սեղան նստած՝՝ էր անոր տան մէջ, շատ մաքսաւորներ ու մեղաւորներ ալ սեղան նստած էին Յիսուսի եւ անոր աշակերտներուն հետ. որովհետեւ շատե՛ր կը հետեւէին անոր։
16Երբ դպիրներն ու Փարիսեցիները տեսան թէ ան կ’ուտէ մաքսաւորներու եւ մեղաւորներու հետ, ըսին անոր աշակերտներուն. «Ինչո՞ւ կ’ուտէ ու կը խմէ մաքսաւորներու եւ մեղաւորներու հետ»։
17Երբ Յիսուս լսեց՝ ըսաւ անոնց. «Ո՛չ թէ առողջներուն բժիշկ պէտք է, հապա՝ հիւանդներուն։ Ես եկայ ո՛չ թէ արդարները կանչելու, հապա՝ մեղաւորները4»։
ԾՈՄԱՊԱՀՈՒԹԵԱՆ ՀԱՐՑԸ (Մատթ. 9. 14-17։ Ղուկ. 5. 33-39)
18Յովհաննէսի ու Փարիսեցիներուն աշակերտները ծոմ կը պահէին։ Ուստի եկան եւ ըսին անոր. «Ինչո՞ւ Յովհաննէսի ու Փարիսեցիներուն աշակերտները ծոմ կը պահեն, բայց քու աշակերտներդ ծոմ չեն պահեր»։
19Յիսուս ըսաւ անոնց. «Միթէ կարելի՞ է՝ որ 5հարսնեւորները ծոմ պահեն, մինչ փեսան իրենց հետ է։ Այնքան ատեն որ փեսան իրենց հետ է՝ կարելի չէ որ ծոմ պահեն։
20Բայց օրերը պիտի գան՝ երբ փեսան պիտի վերցուի իրենցմէ. ապա ա՛յդ օրը ծոմ պիտի պահեն։
21Ո՛չ մէկը կը կարէ նոր լաթի կտոր մը հին հանդերձի վրայ. որովհետեւ այդ նորը՝ որ անոր լրութեան համար դրուած է, կը քաշէ հինը, ու պատռուածքը աւելի գէշ կ’ըլլայ։
22Ո՛չ ալ մէկը կը դնէ նոր գինին հին տիկերու մէջ. քանի որ նոր գինին կը պատռէ տիկերը, գինին կը թափի, եւ տիկերը կը կորսուին։ Հապա նոր գինին դրուելու է նո՛ր տիկերու մէջ»։
ՇԱԲԱԹ ՕՐՈՒԱՆ ՀԱՐՑԸ (Մատթ. 12. 1-8։ Ղուկ. 6. 1-5)
23Շաբաթ օր մը ինք կ’անցնէր արտերու մէջէն, եւ իր աշակերտները՝ մինչ կ’երթային՝ սկսան ցորենի հասկեր փրցնել։
24Փարիսեցիները ըսին իրեն. «Նայէ՛, ի՛նչ կ’ընեն Շաբաթ օրը, որ արտօնուած չէ»։
25Ինք ալ ըսաւ անոնց. «Բնաւ չէ՞ք կարդացեր Դաւիթի ըրածը՝ երբ պէտք ունեցաւ եւ անօթեցաւ, ինք ու իրեն հետ եղողները։
26Ի՛նչպէս մտաւ Աստուծոյ տունը՝ Աբիաթար քահանայապետին օրով, եւ կերաւ առաջադրութեան հացերը,— որ ո՛չ մէկուն արտօնուած էր ուտել՝ բացի քահանաներէն,— ու տուաւ իրեն հետ եղողներուն»։
27Եւ աւելցուց. «Շաբաթը եղաւ մարդո՛ւն համար, ո՛չ թէ մարդը՝ Շաբաթին համար։
28Հետեւաբար մարդու Որդին տէրն է նաեւ Շաբաթին»։