Proverbs 8

Psalm  «  Proverbs 7  ‹  Proverbs 8  ›  Proverbs 9  »  Ecclesiastes

ԻՄԱՍՏՈՒԹԵԱՆ ԳՈՎԵՍՏ

Ահա՛ իմաստութիւնը կը գոչէ, Ու հանճարը իր ձայնը լսել կու տայ։

Ան բարձունքներու գագաթը՝ ճամբային քով, Եւ ¹քառուղիները կը կայնի.

Ան դռներուն քով՝ քաղաքին ²մուտքը կը կենայ, Ու դռներուն մուտքը ցնծութեամբ կը գոչէ.

«Ո՛վ մարդիկ, ձե՛զ կը կանչեմ, Եւ իմ ձայնս մարդոց որդիներուն է։

Ո՛վ միամիտներ, խորագիտութի՛ւն սորվեցէք. Ո՛վ անմիտներ, խելացի՛ սիրտ ունեցէք։

Լսեցէ՛ք, որովհետեւ ³արժէքաւոր բաներու մասին պիտի խօսիմ, Ու շրթունքս պիտի բանամ ուղղամտութեան մասին խօսելու համար։

Արդարեւ իմ քիմքս ճշմարտութիւնը պիտի ⁴հռչակէ, Որովհետեւ շրթունքս ամբարշտութենէ կը գարշի։

Բերանիս բոլոր խօսքերը արդարութեան համեմատ են, Եւ անոնց մէջ խոտոր ու ծուռ բան չկայ։

Բոլորն ալ ⁵յստակ են հասկցողին համար, Եւ ուղիղ՝ գիտութիւն գտնողներուն։

Իմ խրա՛տս ընդունեցէք, եւ ո՛չ թէ արծաթը. Գիտութի՛ւնը սիրեցէ՛ք՝ քան ընտիր ոսկին.

Որովհետեւ իմաստութիւնը մարգարիտներէն ⁶նպաստաւոր է, Եւ բոլոր բաղձալի բաները չեն կրնար անոր հաւասարիլ»։

Ես՝ իմաստութիւնը, խորագիտութեան հետ կը բնակիմ, Եւ մտախոհութեան գիտութիւնը կը յայտնաբերեմ։

Տէրոջ վախը՝ չարութիւնը ատելն է. Ես կ’ատեմ ամբարտաւանութիւնը, խրոխտութիւնը, չար ⁷ընթացքը, Նաեւ նենգաւոր բերանը։

Ի՛մս են խորհուրդն ու խոհականութիւնը. Ե՛ս եմ խելքը, իմս է զօրութիւնը։

Ինձմո՛վ թագաւորները կը թագաւորեն, Եւ իշխանապետները արդար ⁸որոշումներ կու տան՝՝։

Ինձմո՛վ կ’իշխեն իշխանաւորները, Ազնուականներն ու երկրի բոլոր դատաւորները։

Ես կը սիրեմ զիս սիրողները. Զիս ⁹փութով փնտռողները զիս կը գտնեն։

Ի՛մ քովս են հարստութիւնն ու փառքը, Երկարատեւ փարթամութիւնն ու արդարութիւնը։

Իմ պտուղս ընտիր ոսկիէն լաւորակ է, նոյնիսկ զուտ ոսկիէն, Եւ իմ բերքս՝ ընտիր արծաթէն։

Ես արդարութեան ուղիին մէջ կը քալեմ, Իրաւունքի շաւիղներուն մէջ,

Որպէսզի զիս սիրողներուն ստացուածք ժառանգել տամ, Եւ անոնց շտեմարանները լեցնեմ։

Տէրը զիս ¹⁰ստացեր էր իր ճամբային սկիզբը, Իր վաղեմի գործերէն առաջ.

Ես ¹¹հաստատուեցայ յաւիտենականութենէն ի վեր. Սկիզբէն, երկիրը ըլլալէն առաջ։

Ես ծնած էի՝ անդունդները չեղած, ¹²Խորունկ ջուրերուն աղբիւրները չեղած։

Ես ծնած էի՝ լեռներուն ¹³ամրանալէն առաջ, Բլուրներէն առաջ.

Երբ տակաւին երկիրն ու դաշտերը չէր ¹⁴ստեղծեր, Ո՛չ ալ երկրագունդին հողերուն ¹⁵տարրերը։

Ես հոն էի՝ երբ կը ¹⁶հաստատէր երկինքը Եւ կամար կը ձգէր անդունդին մակերեսին վրայ,

Երբ վերը կը ¹⁷խտացնէր նօսր ամպերը, Ու կը զօրացնէր անդունդներուն ¹⁸աղբիւրները.

Երբ ծովուն կը դնէր իր կանոնը՝ Որպէսզի ջուրերը իր ¹⁹հրամանը չանտեսեն, Ու երկրի հիմերը կը դնէր։

Այն ատեն ես անոր քով ճարտարապետ էի. Ամէն օր անոր հաճոյքն էի, Եւ միշտ անոր առջեւ կը զբօսնէի։

Ես կը զբօսնէի անոր ²⁰երկրագունդին վրայ, Եւ իմ հաճոյքս մարդոց որդիներուն հետ էր։

Ուստի հիմա, որդինե՛ր, ինծի՛ մտիկ ըրէք, Որովհետեւ իմ ճամբաներս պահողները երանելի կ’ըլլան։

Խրա՛տը մտիկ ըրէք եւ իմաստո՛ւն եղէք, Ու զայն մի՛ մերժէք։

Երանելի է այն մարդը՝ որ ինծի մտիկ կ’ընէ, Ամէն օր իմ դռներուս քով հսկելով Եւ իմ դրանդիներս պահպանելով։

Արդարեւ զիս գտնողը կեանք կը գտնէ Ու Տէրոջ բարեհաճութիւնը կը ստանայ,

Իսկ ինծի դէմ մեղանչողը իր անձին կը ²¹վնասէ. Բոլոր զիս ատողները մահը կը սիրեն։