Proverbs 11

Psalm  «  Proverbs 10  ‹  Proverbs 11  ›  Proverbs 12  »  Ecclesiastes

Խարդախուած կշիռքը Տէրոջ առջեւ գարշելի է, Իսկ լիակատար կշռաքարը անոր հաճելի է։

Երբ հպարտութիւնը գայ՝ անարգանքն ալ կու գայ, Բայց իմաստութիւնը խոնարհներուն հետ է։

Ուղիղներուն պարկեշտութիւնը զիրենք պիտի առաջնորդէ, Իսկ անհաւատարիմներուն չարանենգութիւնը զանոնք կը բնաջնջէ։

Ցասումի օրը փարթամութիւնը օգուտ մը չ’ունենար, Բայց արդարութիւնը մահէն կ’ազատէ։

Պարկեշտներուն արդարութիւնը իրենց ճամբան կը շտկէ, Բայց ամբարիշտը իր ամբարշտութեամբ կ’իյնայ։

Ուղիղներուն արդարութիւնը զանոնք կ’ազատէ, Իսկ անհաւատարիմները իրենց եղեռնագործութեան մէջ կը բռնուին։

Երբ ամբարիշտ մարդը մեռնի, անոր յոյսը կը կորսուի, Նաեւ անօրէններուն ակնկալութիւնը կը կորսուի։

Արդարը տագնապէ կ’ազատի, Եւ իր տեղը ամբարիշտը կ’երթայ։

Կեղծաւորը բերանով իր ընկերը կը տապալէ, Բայց արդարները գիտութեամբ կ’ազատին։

Արդարներուն յաջողութեամբ քաղաքը կը հրճուի, Ու երբ ամբարիշտները կորսուին՝ ցնծութեան ձայն կը լսուի։

Ուղիղներուն օրհնութեամբ քաղաքը կը բարձրանայ, Բայց ամբարիշտներուն բերանով կը ¹կործանի։

Պակասամիտ եղողը իր ընկերը կ’արհամարհէ, Բայց հանճարեղ մարդը կը լռէ։

Բանսարկութեան գացողը գաղտնիքը կը յայտնէ, Իսկ հաւատարիմ հոգի ունեցողը բանը կը ծածկէ։

Առանց առաջնորդութեան՝ ժողովուրդը կ’իյնայ, Բայց բազմաթիւ խորհրդականներով փրկութիւն կ’ըլլայ։

Օտարին երաշխաւոր եղողը ²մեծ ձախորդութեան՝՝ կը հանդիպի, Իսկ ³գրաւական տալը՝՝ ատողը ապահով է։

Շնորհալի կինը պատիւ կը ստանայ, Ու ⁴զօրաւոր մարդիկ հարստութիւն կը ստանան։

Կարեկից մարդը իր անձին բարիք կ’ընէ, Բայց անգութը իր մարմինը կը դժբախտացնէ։

Ամբարիշտը ⁵սնոտի գործ կը կատարէ, Բայց արդարութիւն սերմանողը ճշմարիտ ⁶վարձատրութիւն կ’ունենայ։

Ինչպէս որ արդարութիւնը կեանքի կ’առաջնորդէ, Նոյնպէս չարութեան հետամուտ եղողը իր մահուան կ’երթայ։

Ծուռ սիրտ ունեցողները Տէրոջ առջեւ գարշելի են, Բայց իրենց ճամբային մէջ պարկեշտ եղողները անոր հաճելի են։

Չարերը թէեւ ⁷ձեռք ձեռքի տալով միաբանին՝՝, անպատիժ պիտի չմնան, Բայց արդարներուն զարմը պիտի ազատի։

Գեղեցիկ կինը՝ որ դատողութիւն չունի, Խոզին քիթը դրուած ոսկի օղակին կը նմանի։

Արդարներուն փափաքը միայն բարութիւն է, Իսկ ամբարիշտներուն յոյսը ցասում պիտի ըլլայ։

Մարդ կայ՝ որ իր ստացուածքը ցրուելով կ’աւելցնէ, Ու մարդ կայ՝ որ չափազանց կը խնայէ, բայց կարօտութեան կը հասնի։

⁸Բարերար անձը պիտի պարարտանայ, Եւ ոռոգողը՝ ի՛նք ալ պիտի ոռոգուի։

⁹Ժողովուրդը կ’անիծէ ցորենը ¹⁰պահողը, Բայց զայն ծախողին գլուխին վրայ օրհնութիւն կ’ըլլայ։

Ո՛վ որ ¹¹փութով բարիք կը փնտռէ՝ բարեհաճութիւն կը ¹²ստանայ, Բայց ո՛վ որ չարիք կը փնտռէ, ան իր վրայ պիտի հասնի։

Իր հարստութեան վստահողը պիտի իյնայ, Բայց արդարները ոստի պէս պիտի ծաղկին։

Իր տունը դժբախտացնողը հով պիտի ժառանգէ, Ու յիմարը ստրուկ պիտի ըլլայ իմաստուն սիրտ ունեցողին։

Արդարին պտուղը կեանքի ծառ է Եւ ¹³հոգիներ վաստկողը՝՝ իմաստուն է։

Ահա՛ արդարը երկրի վրայ կը հատուցանուի. Ո՜րքան աւելի՝ ամբարիշտն ու մեղաւորը։