Proverbs 14

Psalm  «  Proverbs 13  ‹  Proverbs 14  ›  Proverbs 15  »  Ecclesiastes

Իմաստուն կինը իր տունը կը կառուցանէ, Իսկ յիմարը զայն իր ձեռքերով կը փլցնէ։

Իր ուղղամտութեան մէջ ընթացողը Տէրոջմէն կը վախնայ, Բայց իր ճամբաներուն մէջ խարդախը զայն կ’արհամարհէ։

Յիմարին բերանը յոխորտանքի շառաւիղ կայ, Բայց իմաստուններուն շրթունքները զիրենք կը պահեն։

Ուր արջառ չկայ, մսուրը մաքուր կը մնայ. Իսկ բերքին առատութիւնը եզին ոյժով կ’ըլլայ։

Հաւատարիմ վկան չի ստեր, Բայց ¹սուտ վկան սուտեր կ’արտաբերէ բերանէն։

Ծաղրողը իմաստութիւն կը փնտռէ ու ²չի գտներ՝՝, Իսկ խելացիներուն համար գիտութիւնը դիւրին է։

Հեռացի՛ր անմիտ մարդէն, Երբ գիտնաս թէ իմաստուն շրթունք չունի։

Խորագէտ մարդուն իմաստութիւնը իր ճամբան հասկնալն է. Բայց անմիտներուն յիմարութիւնը խաբէութիւն է։

Յիմարները յանցանքը կը ծաղրեն, Իսկ ուղիղներուն մէջ բարեհաճութիւն կայ։

Մարդուն սիրտը իր անձին դառնութիւնը կը ճանչնայ, Եւ ³ուրիշը անոր ուրախութեան չի ⁴մասնակցիր։

Ամբարիշտներուն տունը պիտի քանդուի, Իսկ ուղիղներուն վրանը պիտի ծաղկի։

Ճամբայ կայ՝ որ մարդուն ⁵ուղիղ կը թուի՝՝, Բայց անոր վերջաւորութիւնը մահուան ճամբան է։

Ծիծաղելու ատենն ալ մարդուն սիրտը կը կոտտայ, Եւ ուրախութեան վերջաւորութիւնը տրտմութիւն է։

⁶Ապականած սիրտը իր ճամբաներու պտուղէն պիտի կշտանայ, Իսկ բարի մարդը՝ ⁷իր մէջ եղածէն՝՝։

Միամիտ մարդը ամէն խօսքի կը հաւատայ, Բայց խորագէտը իր ⁸քայլերուն ուշադրութիւն կը դարձնէ՝՝։

Իմաստունը կը վախնայ ու չարութենէ կը հեռանայ, Իսկ անմիտը ⁹կը սրդողի՝՝ եւ ինքնավստահ կ’ըլլայ։

Շուտ բարկացողը յիմարութեամբ կը վարուի, Ու ¹⁰նենգամիտ մարդը ատելի է։

Միամիտները յիմարութիւն կը ժառանգեն, Իսկ խորագէտները գիտութեամբ կը ¹¹պսակուին։

Չարերը բարիներուն առջեւ կը խոնարհին Եւ ամբարիշտները՝ արդարներուն դրան քով։

Թշուառը մինչեւ անգամ իր ընկերին ատելի է, Բայց հարուստին ¹²բարեկամները շատ են։

Իր ընկերը արհամարհողը կը մեղանչէ, Իսկ դժբախտին ողորմողը երանելի կ’ըլլայ։

Ահա՛ չարիք նիւթողները կը մոլորին, Բայց բարիք դարբնողները կարեկցութիւն ու ճշմարտութիւն ¹³կը գտնեն՝՝։

Ամէն տքնութեան մէջ օգուտ մը կայ, Բայց ¹⁴դատարկաբանութիւնը միայն կարօտութեան կ’առաջնորդէ։

Իմաստուններուն հարստութիւնը իրենց պսակն է, Իսկ անմիտներուն ¹⁵գոռոզութիւնը յիմարութիւն է։

Հաւատարիմ վկան անձեր կ’ազատէ, Բայց խաբեբան սուտեր կ’արտաբերէ։

Տէրոջ վախին մէջ ամուր ապահովութիւն կայ, Եւ անոր որդիները ապաւէն պիտի ունենան։

Տէրոջ վախը կեանքի աղբիւր է՝ Մահուան որոգայթներէն զերծ պահելու համար։

Ժողովուրդին բազմութիւնը թագաւորին վայելչութիւնն է, Բայց բնակչութեան նուազութիւնը իշխանապետին կործանումն է։

Համբերատար մարդը շատ հանճարեղ է, Իսկ զայրացող հոգի ունեցողը իր յիմարութիւնը կը ¹⁶ցուցադրէ։

Առողջ սիրտը մարմինին կեանք է, Բայց նախանձը ոսկորներուն փտութիւն է։

Չքաւորը հարստահարողը անոր Արարիչը կը նախատէ, Բայց աղքատին ողորմողը ¹⁷զայն կը պատուէ։

Ամբարիշտը իր չարութեան համար կը ¹⁸տապալի, Բայց արդարը իր մահուան ատենն ալ ապաւէն կ’ունենայ։

Խելացի մարդուն սիրտին մէջ իմաստութիւնը կը հանգչի, Իսկ անմիտներուն մէջ եղածը կը գիտցուի՞։

Արդարութիւնը ազգը կը բարձրացնէ, Բայց մեղքը բնակչութեան անպատուութիւնն է։

Թագաւորը ուշիմ ծառային կը հաճի, Բայց ամչցնող ծառային դէմ ցասում ունի։