Proverbs 23

Psalm  «  Proverbs 22  ‹  Proverbs 23  ›  Proverbs 24  »  Ecclesiastes

Երբ կառավարիչի մը հետ ¹սեղան նստիս՝ Լա՛ւ նկատէ առջեւդ եղողը,

Ու դանա՛կ դիր կոկորդիդ վրայ՝ Եթէ ախորժակի տէր ես։

Մի՛ ցանկար անոր քաղցրաւենիներուն, Որովհետեւ անոնք ²խաբէութեան կերակուր՝՝ են։

Մի՛ յոգնիր՝ հարստանալու համար. Հրաժարէ՛ ³մտադրութենէդ։

⁴Աչքերդ պիտի սեւեռե՞ս՝՝ այն բանին վրայ՝ որ արդէն չկայ. Արդարեւ հարստութիւնը անշուշտ իրեն թեւեր կը շինէ, Եւ արծիւի պէս դէպի երկինք կը թռչի։

Վատ աչք ունեցողին հացը մի՛ ուտեր, Եւ անոր քաղցրաւենիներուն մի՛ ցանկար.

Որովհետեւ ան իր անձին մէջ ինչպէս որ կը մտածէ՝ այնպէս է։ «Կե՛ր ու խմէ՛», կ’ըսէ քեզի, Բայց անոր սիրտը քեզի հետ չէ։

Կերած պատառդ պիտի փսխես, Ու հաճելի խօսքերդ պիտի կորսնցնես։

Անմիտին ականջներուն մի՛ խօսիր, Քանի որ քու խօսքերուդ ուշիմութիւնը կ’արհամարհէ։

Մի՛ տեղափոխեր հնադարեան սահմանաքարը, Եւ մի՛ մտներ որբերուն արտերը.

Արդարեւ անոնց ⁵Փրկարարը հզօր է, Ու քեզի դէմ ի՛նք պիտի պաշտպանէ անոնց իրաւունքը։

Սիրտդ խրատ թող ⁶ստանայ, Եւ ականջներդ՝ գիտութեան խօսքեր։

⁷Մանուկէն մի՛ կասեցներ պատիժը, Որովհետեւ եթէ զայն գաւազանով ծեծես՝ չի մեռնիր.

Թէեւ դուն զայն գաւազանով կը ծեծես, Բայց անոր անձը ⁸դժոխքէն կ’ազատես։

Որդեա՛կս, եթէ քու սիրտդ իմաստուն ըլլայ, Ի՛մ սիրտս ալ պիտի ուրախանայ։

Ու երբ քու շրթունքդ ուղղամտութեան մասին խօսի, Իմ ⁹երիկամունքս պիտի հրճուի։

Քու սիրտդ մեղաւորներուն թող չնախանձի, Հապա ամէն օր Տէրոջ վախին մէջ եղիր.

Արդարեւ անտարակոյս վախճան մը կայ, Ու քու յոյսդ պիտի չկտրի։

Որդեա՛կս, լսէ՛ եւ իմաստո՛ւն եղիր Եւ ուղղէ՛ սիրտդ դէպի շիտակ ճամբան։

¹⁰Մի՛ ընկերանար՝՝ գինեմոլներուն, Ո՛չ ալ որկրամոլութեամբ միս ուտողներուն.

Վասնզի արբեցողն ու որկրամոլը կը թշուառանան, Եւ մրափը ցնցոտինե՛ր կը հագցնէ։

Հնազանդէ՛ հօրդ՝ որ քեզ ծնաներ է, Ու մի՛ արհամարհեր մայրդ՝ երբ ծերանայ։

Գնէ՛ ճշմարտութիւնը — զայն մի՛ ծախեր —, Նմանապէս՝ իմաստութիւնը, խրատն ու խելացութիւնը։

Արդարին հայրը շատ պիտի խայտայ, Եւ իմաստուն զաւակ ծնանողը անով պիտի ուրախանայ։

Քու հայրդ ու մայրդ քեզմով թող ուրախանան, Եւ քեզ ծննդաբերողը թող խայտայ։

Որդեա՛կս, ինծի՛ տուր քու սիրտդ, Եւ աչքերդ ի՛մ ճամբաներս թող դիտեն.

Որովհետեւ պոռնիկը ¹¹խորունկ փոս է, Եւ օտարազգի կինը՝ նեղ ¹²հոր։

Ան գողի պէս դարանը կը մտնէ, Ու մարդոց մէջ անհաւատարիմները կ’աւելցնէ։

Որո՞ւնն է «վա՜յ»ը, որո՞ւնն է «ափսո՜ս»ը. Որո՞ւնն են կռիւները, որո՞ւնն են գանգատները. Որո՞ւնն են առանց ¹³պատճառի վէրքերը. Որո՞ւնն է աչքերու կարմրութիւնը.—

Գինիին քով ¹⁴մնացողներուն, Խառնուած գինին փնտռելու գացողներուն։

Մի՛ նայիր գինիին կարմրութեան, Երբ բաժակին մէջ իր ¹⁵գոյնը կը ցուցնէ՝՝ ու ¹⁶դիւրութեամբ կը հոսի՝՝։

Ան վերջը օձի պէս կը խածնէ, Եւ իժի պէս կը խայթէ.

Արդարեւ քու աչքերդ օտար կիներուն պիտի նային, Ու սիրտդ նենգութիւն պիտի խօսի,

Ծովուն ¹⁷մէջտեղը պառկողի պէս պիտի ըլլաս, Կայմի մը գագաթը պառկողի պէս,

Եւ պիտի ըսես. «Ինծի զարկին, բայց ¹⁸ցաւ չզգացի՝՝. Զիս ծեծեցին, սակայն չգիտակցեցայ։ Ե՞րբ պիտի արթննամ, Որպէսզի զայն դարձեալ ¹⁹ուզեմ»։