Proverbs 26

Psalm  «  Proverbs 25  ‹  Proverbs 26  ›  Proverbs 27  »  Ecclesiastes

Ինչպէս ամառուան մէջ՝ ձիւն, եւ հունձքի ժամանակ՝ անձրեւ, Այնպէս ալ անմիտին պատիւ չի վայլեր։

Ինչպէս ճնճղուկը կը թափառի ու ծիծեռնակը կը թռչի, Այնպէս ալ առանց պատճառի անէծք չի գար։

Ձիուն խարազան պէտք է, իշուն՝ սանձ, Անմիտներուն կռնակին ալ՝ գաւազան։

Անմիտին մի՛ պատասխաներ իր յիմարութեան համեմատ, Որպէսզի դուն ալ անոր ¹նման չըլլաս։

Անմիտին պատասխանէ՛ իր յիմարութեան համեմատ, Որպէսզի ²ինքզինք իմաստուն չկարծէ՝՝։

Անմիտին ձեռքով պատգամ ղրկողը՝ Իր ոտքերը կը կտրէ ու ³վնաս կը ⁴կրէ։

Ինչպէս կաղին սրունքները վտիտ են, Այնպէս է առակը՝ անմիտին բերանին մէջ։

Անմիտին պատիւ տուողը՝ ⁵Քարակոյտի մը մէջ պատուական քարերու ծրար դնողին՝՝ կը նմանի։

Առակը անմիտին բերանին մէջ՝ Գինովին ձեռքը մտնող ⁶փուշին պէս է։

Մեծ է ամէն բան ⁷Ստեղծողը. Ան անմիտը կը վարձէ, նաեւ ⁸յանցաւորները կը վարձէ։

Ինչպէս շունը իր փսխածին կը վերադառնայ, Նոյնպէս անմիտը իր յիմարութեան կը վերադառնայ։

Ինքզինք իմաստուն կարծող մարդ մը տեսա՞ր. Աւելի յոյս կայ անմիտէն, քան թէ անկէ։

Ծոյլը կ’ըսէ. «⁹Մռնչող առիւծ՝՝ կայ ճամբային մէջ, Առիւծ կայ հրապարակներուն մէջ»։

Ինչպէս դուռը կը դառնայ իր ծխնիներուն վրայ, Նոյնպէս ալ ծոյլը՝ իր մահիճին մէջ։

Ծոյլը իր ձեռքը ամանին մէջ կը ¹⁰խոթէ, Սակայն զայն բերանը ¹¹տանիլը զինք կը ¹²յոգնեցնէ։

Ծոյլը ինքզինք աւելի իմաստուն կը կարծէ՝ Քան ¹³խելացի պատասխան տուող՝՝ եօթը մարդ։

Իրը չեղած ¹⁴վէճի մը համար սրդողող անցորդը՝ Շունը ականջներէն բռնողին պէս է։

Ինչպէս է ցնորած մարդը՝ որ կրակի կայծեր, նետեր ու մահ կ’արձակէ,

Այնպէս է այն մարդը՝ որ իր ընկերը կը խաբէ, Ու յետոյ կ’ըսէ. «Կը կատակէի»։

Առանց փայտի՝ կրակը կը մարի. Երբ քսու չըլլայ՝ բանավէճը կը դադրի։

Ինչպէս է ածուխը՝ կայծերուն, ու փայտը՝ կրակին, Այնպէս է կռուազան մարդը՝ վէճ բորբոքեցնելու։

Քսու մարդուն խօսքերը անուշեղէնի պէս են. Անոնք մինչեւ փորին ¹⁵շտեմարանները կ’իջնեն։

¹⁶Տոչորող շրթունքն ու չար սիրտը Արծաթի ¹⁷խարամով պատուած ¹⁸խեցիի կը նմանին։

Ատողը իր շրթունքը կը կեղծէ, Իսկ սիրտին մէջ խաբէութիւն կը ¹⁹պահէ.

Մի՛ հաւատար անոր շնորհալի ²⁰խօսքերուն, Որովհետեւ անոր սիրտին մէջ եօթը գարշելի բան կայ.

Ան որ իր ատելութիւնը նենգամտութեամբ կը ծածկէ, Անոր չարութիւնը համախմբումին մէջ պիտի յայտնուի։

Փոս փորողը՝ ի՛նք մէջը պիտի իյնայ. Ա՛ն որ քար կը գլորէ՝ ան իր վրայ պիտի վերադառնայ։

Ստախօս լեզուն իր ²¹խայթածները կ’ատէ, Ու շողոքորթ բերանը կորուստ կը ²²յառաջացնէ։