Romans 3

Acts  «  Romans 2  ‹  Romans 3  ›  Romans 4  »  1 Corinthians

Ուրեմն ի՞նչ առաւելութիւն ունի Հրեան, կամ ի՞նչ շահ կայ թլփատութենէն.

շատ՝ ամէն կերպով։ Նախ այն՝ որ Աստուծոյ պատգամները վստահուեցան անոնց։

Ուրեմն ի՞նչ. եթէ անոնցմէ ոմանք հաւատարիմ չեղան, միթէ անոնց անհաւատարմութիւնը ոչնչացո՞ւց Աստուծոյ հաւատարմութիւնը. ամե՛նեւին։

Հապա Աստուած ճշմարտախօս ¹պիտի ճանչցուի՝՝, եւ բոլոր մարդիկ՝ ստախօս. ինչպէս գրուած է. «Հետեւաբար դուն արդար պիտի ըլլաս խօսքերուդ մէջ, եւ յաղթես՝ երբ դատուիս»։

Ուրեմն եթէ մեր անիրաւութիւնը կ’ապացուցանէ Աստուծոյ արդարութիւնը, ի՞նչ ըսենք. միթէ անիրա՞ւ է Աստուած, որ բարկութիւն կը ցուցաբերէ

(մարդկօրէն կ’ըսեմ). ամե՛նեւին։ Այլապէս՝ Աստուած ի՞նչպէս պիտի դատէ աշխարհը։

Որովհետեւ եթէ Աստուծոյ ճշմարտութիւնը կը ճոխանայ իմ ստութեամբս՝ իր փառքին համար, ա՛լ ես ինչո՞ւ կը դատուիմ իբր մեղաւոր։

Եւ ինչո՞ւ պատշաճ չէ ըսել. «Չարիք գործենք՝ որ բարիք յառաջ գայ», ինչպէս ոմանք մեզի հայհոյելով ²կը զրպարտեն՝՝ թէ մենք այդպէս կ’ըսենք։ Ատոնց ³դատապարտութիւնը արդարացի է։

Ո՛Չ ՄԷԿ ՄԱՐԴ ԱՐԴԱՐ Է

Ուրեմն ա՛լ ի՞նչ ըսենք, գերազա՞նց ենք հեթանոսներէն։ Ո՛չ մէկ կերպով. որովհետեւ նախապէս մեղադրեցինք Հրեաները եւ Յոյները, թէ բոլո՛րը մեղքի տակ են,

ինչպէս գրուած է. «Ո՛չ մէկ արդար կայ, ո՛չ իսկ մէկ հատ։

Ո՛չ մէկը կայ որ հասկնայ, ո՛չ մէկը կայ որ փնտռէ Աստուած։

Բոլո՛րը խոտորեցան, միասին անպէտ դարձան. ո՛չ մէկ բարիք ընող կայ, ո՛չ իսկ մէկ հատ»։

«Անոնց կոկորդը բաց գերեզման է, իրենց լեզուով նենգաւոր եղան»։ «Իժերու թոյն կայ անոնց շրթունքներուն տակ»։

«Անոնց բերանը լեցուն է անէծքով ու դառնութեամբ»։

«Անոնց ոտքերը կ’աճապարեն արիւն թափելու.

կործանում եւ թշուառութիւն կայ անոնց ճամբաներուն մէջ։

Չճանչցան խաղաղութեան ճամբան»։

«Աստուծոյ վախը չկայ անոնց աչքերուն առջեւ»։

Բայց գիտենք թէ ի՛նչ որ կ’ըսէ Օրէնքը, կ’ըսէ անո՛նց՝ որ Օրէնքին տակ են, որպէսզի ամէն բերան գոցուի եւ ամբողջ աշխարհը դատապարտուի Աստուծոյ առջեւ։

Ուստի ո՛չ մէկ մարմին պիտի արդարանայ անոր առջեւ Օրէնքին գործերով, քանի որ Օրէնքին միջոցով կ’ըլլայ մեղքի գիտակցութիւնը։

ԱՍՏՈՒԱԾ Ի՛ՆՉՊԷՍ Կ’ԱՐԴԱՐԱՑՆԷ ՄԱՐԴԸ

Բայց հիմա՝ առանց Օրէնքին՝ Աստուծոյ արդարութիւնը բացայայտ եղած է, վկայուած ըլլալով Օրէնքէն ու ⁴Մարգարէներէն.

այսինքն Աստուծոյ արդարութիւնը՝ որ Յիսուս Քրիստոսի վրայ եղած հաւատքով է բոլոր հաւատացողներուն համար, քանի որ խտրութիւն չկայ։

Արդարեւ բոլորը մեղանչեցին, եւ զրկուած են Աստուծոյ փառքէն.

բայց ձրի կ’արդարանան անոր շնորհքով, Քրիստոս Յիսուսով եղած ազատագրութեամբ։

Աստուած նախապէս սահմանեց զայն՝ քաւութիւն ըլլալու անոր արիւնին հաւատացողներուն, որպէսզի ցոյց տայ իր արդարութիւնը՝ ներելով նախապէս — Աստուծոյ հանդուրժողութեան ժամանակ — գործուած մեղքերը։

Այսինքն՝ իր արդարութիւնը այս ատեն ցոյց տալու համար, որպէսզի ինք արդար ըլլայ եւ արդարացնէ Յիսուսի հաւատացողը։

Ուրեմն ո՞ւր մնաց պարծանքը. բացառուեցաւ։ Ո՞ր Օրէնքէն, գործերո՞ւ Օրէնքէն։ Ո՛չ, հապա հաւատքի Օրէնքէն.

որովհետեւ մենք կը հետեւցնենք թէ մարդ կ’արդարանայ հաւատքով՝ առանց Օրէնքին գործերուն։

Միթէ Աստուած միայն Հրեաներո՞ւնն է ու հեթանոսներունը չէ՞. այո՛, նաեւ հեթանոսներունը։

Քանի որ մէ՛կ Աստուած կայ, որ թլփատութիւնը կ’արդարացնէ հաւատքով, նաեւ անթլփատութիւնը՝ նոյն հաւատքով։

Ուստի մենք կ’ոչնչացնե՞նք Օրէնքը հաւատքով։ Ամե՛նեւին. նոյնիսկ կը հաստատե՛նք Օրէնքը։