Daniel 10

Ezekiel  «  Daniel 9  ‹  Daniel 10  ›  Daniel 11  »  Hosea

ԴԱՆԻԷԼԻ ՏԵՍԻԼՔԸ ՏԻԳՐԻՍ ԳԵՏԻՆ ՔՈՎ

Պարսկաստանի Կիւրոս թագաւորին երրորդ տարին՝ ¹պատգամ մը յայտնուեցաւ Դանիէլի, որուն անունը Բաղտասասար կոչուած էր. պատգամը ճշմարիտ էր, ու ²մեծ տառապանքի մասին էր՝՝. ան պատգամը հասկցաւ եւ տեսիլքը ըմբռնեց։

Այդ օրերը ես՝ Դանիէլ՝ լման երեք շաբաթ սուգ պահեցի.

³ախորժելի կերակուր՝՝ չկերայ, ո՛չ ալ միս կամ գինի մտաւ բերանս, ու բնաւ հոտաւէտ իւղով չօծուեցայ՝ մինչեւ որ երեք շաբաթը լրացաւ։

Առաջին ամսուան քսանչորրորդ օրը, ես մեծ գետին եզերքն էի, որ Տիգրիս կը կոչուի։

Աչքերս վերցուցի ու նայեցայ, եւ ահա՛ կտաւ հագած ու մէջքը Ոփազի մաքուր ոսկիէ գօտի կապած մարդ մը կար։

Անոր մարմինը ⁴ոսկեքարի պէս էր, երեսը փայլակի երեւոյթ ունէր, աչքերը հրավառ ջահերու պէս էին, եւ բազուկներն ու ոտքերը՝ փայլուն պղինձի դրսերեւոյթին նման. իր խօսքերուն ձայնը բազմութեան աղմուկին պէս էր։

Այս տեսիլքը միայն ես՝ Դանիէլ տեսայ. ինծի հետ եղող մարդիկը տեսիլքը չտեսան, սակայն մեծ ⁵վախ մը համակեց զանոնք՝՝, ու փախան՝ որ պահուըտին։

Ուստի մինակ մնացի. այս մեծ տեսիլքը տեսնելով՝ վրաս ոյժ չմնաց, վայելչութիւնս ապականութեան փոխուեցաւ, եւ ⁶ա՛լ ոյժ չունեցայ՝՝։

Անոր խօսքերուն ձայնը լսեցի. մինչ անոր խօսքերուն ձայնը կը լսէի՝ թմրած ⁷ինկայ երեսիս վրայ, երեսս դէպի գետինը։

Եւ ահա՛ ձեռք մը դպաւ ինծի, զիս ցնցեց, եւ ծունկերուս ու ձեռքերուս ափերուն վրայ դրաւ։

Ապա ինծի ըսաւ. «Ո՛վ Դանիէլ, ⁸սիրելի՛ մարդ, ըմբռնէ՛ քեզի ըսելիք խօսքերս եւ կայնէ՛ եղած տեղդ, քանի հիմա քեզի ղրկուեցայ»։ Երբ այս խօսքը ինծի ըսաւ, դողալով կայնեցայ։

Ան ալ ինծի ըսաւ. «Մի՛ վախնար, ո՛վ Դանիէլ, քանի որ այն առաջին օրէն ի վեր՝ երբ ⁹մտադրեցիր ըմբռնել եւ քու Աստուծոյդ առջեւ դուն քեզ խոնարհեցնել, խօսքերդ լսուեցան, ու ես քու խօսքերուդ համար եկայ։

Պարսկաստանի թագաւորութեան իշխանաւորը քսանմէկ օր ¹⁰ընդդիմացաւ ինծի. սակայն ահա՛ Միքայէլ՝ առաջնակարգ իշխանաւորներէն մէկը՝ ինծի օգնելու եկաւ, ու ես հոն մնացի՝ Պարսիկներու թագաւորներուն քով։

Հիմա եկած եմ քեզի հասկցնելու թէ քու ժողովուրդիդ ի՛նչ պիտի պատահի վերջին օրերը, որովհետեւ տեսիլքը հեռաւոր ժամանակներու համար է»։

Մինչ ան այսպիսի խօսքեր կ’ըսէր ինծի, երեսս դէպի գետինը դարձուցի եւ պապանձեցայ։

Բայց ահա՛ մարդոց որդիներու նմանութեամբ մէկը շրթունքիս դպաւ. ուստի բերանս բացի ու խօսեցայ, եւ դիմացս կայնողին ըսի. «Ո՛վ իմ տէրս, այս տեսիլքով տագնապներս վրաս ¹¹խոյացան. ա՛լ ոյժ չունիմ։

Այս իմ տիրոջս ծառան ի՞նչպէս պիտի կարենայ խօսիլ այս իմ տիրոջս հետ, որովհետեւ հիմակուընէ վրաս ոյժ գոյութիւն չունի, վրաս շունչ մնացած չէ»։

Այդ մարդու տեսք ունեցողը վերստին ինծի դպաւ, զիս ուժովցուց,

եւ ըսաւ. «Մի՛ վախնար, ո՛վ սիրելի մարդ, խաղաղութի՛ւն ըլլայ քեզի. ուժովցի՛ր ու ¹²քա՛ջ եղիր՝՝»։ Երբ ան ինծի հետ խօսեցաւ, ուժովցայ եւ ըսի. «Իմ տէրս թող խօսի, որովհետեւ զիս ուժովցուցիր»։

Ան ալ ըսաւ. «Գիտե՞ս թէ ինչո՛ւ քեզի եկայ։ Հիմա պիտի վերադառնամ Պարսկաստանի իշխանաւորին դէմ պայքարելու։ Երբ ես ¹³երթամ, ահա՛ Յունաստանի իշխանաւորը պիտի գայ։

Սակայն ես քեզի պիտի յայտնեմ ճշմարտութեան գիրքին մէջ արձանագրուածը։ Ասոնց դէմ ո՛չ մէկը ¹⁴ինծի թիկունք կ’ըլլայ՝՝, բացի ձեր Միքայէլ իշխանաւորէն»։