Ezekiel 34

Lamentations  «  Ezekiel 33  ‹  Ezekiel 34  ›  Ezekiel 35  »  Daniel

ԻՍՐԱՅԷԼԻ ՀՈՎԻՒՆԵՐԸ

Դարձեալ ¹Տէրը խօսեցաւ՝՝ ինծի՝ ըսելով.

«Մարդո՛ւ որդի, մարգարէացի՛ր Իսրայէլի հովիւներուն դէմ. մարգարէացի՛ր եւ ըսէ՛ անոնց. “Տէրը՝ Եհովան սա՛ կը յայտարարէ հովիւներուն. "Վա՜յ Իսրայէլի հովիւներուն, որ իրենք զիրենք կ’արածեն. միթէ հովիւները հօ՛տը արածելու չե՞ն։

Դուք ²ճարպը կ’ուտէք ու բուրդը կը հագնիք եւ գէրը կը մորթէք, բայց հօտը չէք արածեր։

Տկարները չուժովցուցիք, հիւանդները չբուժեցիք ու կոտրածը չփաթթեցիք. ³մոլորածը չվերադարձուցիք եւ կորսուածը չփնտռեցիք. հապա բռնութեամբ ու բրտութեամբ անոնց վրայ տիրապետեցիք։

Անոնք ցրուեցան՝ քանի հովիւ չունէին, եւ ցրուելով՝ դաշտի բոլոր գազաններուն կեր եղան։

Իմ ոչխարներս մոլորեցան բոլոր լեռներուն վրայ ու բոլոր բարձր բլուրներուն վրայ. իմ ոչխարներս ցրուեցան երկրին ամբողջ մակերեսին վրայ, սակայն ո՛չ մէկը զանոնք որոնեց կամ փնտռեց"”»։

«Հետեւաբար, ո՛վ հովիւներ, մտի՛կ ըրէք Տէրոջ խօսքը.

“Ես կ’ապրի՛մ,— կը պատգամէ Տէրը՝ Եհովան.— քանի հովիւ չըլլալուն համար իմ հօտս կողոպտուեցաւ ու ոչխարներս դաշտի բոլոր գազաններուն կեր եղան, եւ իմ հովիւներս չորոնեցին ոչխարներս, հապա հովիւները իրենք զիրենք արածեցին բայց իմ հօտս չարածեցին,

ո՛վ հովիւներ, մտի՛կ ըրէք Տէրոջ խօսքը։

Տէրը՝ Եհովան սա՛ կը յայտարարէ. "Ահա՛ ես հովիւներուն դէմ եմ, ու ոչխարներս անոնց ձեռքէն պիտի պահանջեմ. զանոնք ոչխար արածելէն պիտի դադրեցնեմ, եւ հովիւները անգա՛մ մըն ալ զիրենք պիտի չարածեն։ Իմ ոչխարներս անոնց բերանէն պիտի ազատեմ, որպէսզի անգա՛մ մըն ալ անոնց կերակուր չըլլան"”»։

ԲԱՐԻ ՀՈՎԻՒԸ

Արդարեւ Տէրը՝ Եհովան սա՛ կը յայտարարէ. «Ահա՛ ե՛ս ինքս պիտի որոնեմ ու քննեմ իմ ոչխարներս։

Ինչպէս հովիւը կը քննէ իր հօտը այն օրը՝ երբ իր ցրուած ոչխարներուն մէջն է, այնպէս ալ ե՛ս պիտի քննեմ իմ ոչխարներս, եւ պիտի ազատեմ զանոնք այն բոլոր տեղերէն՝ ուր ամպի ու մառախուղի օրը ցրուեցան։

Զանոնք ժողովուրդներէն պիտի հանեմ, զանոնք երկիրներէն պիտի հաւաքեմ եւ իրենց ⁴երկիրը բերեմ. զանոնք Իսրայէլի լեռներուն վրայ, ⁵ձորերուն մէջ՝՝ ու երկրին բոլոր ⁶բնակավայրերը պիտի արածեմ։

Զանոնք լաւ արօտի մէջ պիտի արածեմ, եւ անոնց արօտավայրը Իսրայէլի բարձր լեռներուն վրայ պիտի ըլլայ. հոն լաւ արօտավայրի մէջ պիտի պառկին, ու Իսրայէլի լեռներուն վրայ պարարտ արօտի մէջ պիտի արածին։

Ե՛ս պիտի արածեմ իմ ոչխարներս, ե՛ս պիտի պառկեցնեմ զանոնք,— կը պատգամէ Տէրը՝ Եհովան։—

Կորսուածը պիտի փնտռեմ եւ մոլորածը պիտի վերադարձնեմ, կոտրածը պիտի փաթթեմ ու հիւանդը պիտի ուժովցնեմ, բայց պարարտը եւ ուժեղը պիտի բնաջնջեմ. զանոնք ⁷արդարութեամբ պիտի արածեմ։

«Իսկ ձեզի, ո՛վ իմ հօտս, Տէրը՝ Եհովան սա՛ կը յայտարարէ. “Ահա՛ ես ոչխարին ու ոչխարին, խոյերուն եւ նոխազներուն միջեւ պիտի դատեմ։

Միթէ ձեզի քի՞չ բան է լաւ արօտի մէջ արածիլը, որ ձեր արօտներուն մնացորդը ձեր ոտքերով կը կոխկռտէք. քի՞չ բան է ջինջ ջուրերն ալ խմելը, որ մնացածը ձեր ոտքերով կ’աղտոտէք։

Ուստի իմ հօտս ձեր ոտքերուն կոխկռտածը կը ճարակէ ու ձեր ոտքերով աղտոտածը կը խմէ”։

«Հետեւաբար Տէրը՝ Եհովան սա՛ կը յայտարարէ. “Ահա՛ ե՛ս ինքս պիտի դատեմ գէր ոչխարին ու նիհար ոչխարին միջեւ։

Քանի դուք ձեր կողով եւ ուսով հրեցիք, ու ձեր եղջիւրներով բոլոր տկարներուն զարկիք՝ մինչեւ որ զանոնք դուրսը ցրուեցիք,

ես ալ իմ ոչխարներս պիտի ազատեմ, եւ անգա՛մ մըն ալ պիտի չկողոպտուին. ոչխարին ու ոչխարին միջեւ պիտի դատեմ։

Անոնց վրայ հովիւ մը պիտի նշանակեմ, այսինքն իմ ծառաս՝ Դաւիթը, որպէսզի զանոնք հովուէ։ Ի՛նք պիտի հովուէ զանոնք. ի՛նք պիտի ըլլայ անոնց հովիւը։

Ես՝ Տէրս՝ անոնց Աստուած պիտի ըլլամ, եւ իմ ծառաս՝ Դաւիթ անոնց վրայ իշխան պիտի ըլլայ. ես՝ Տէրս խօսեցայ։

Անոնց հետ խաղաղութեան ուխտ մը պիտի կնքեմ. այդ երկրէն չար գազանները պիտի ⁸բնաջնջեմ, որ անապատին մէջ ապահովութեամբ բնակին ու անտառներուն մէջ քնանան։

Զանոնք եւ իմ լերանս շրջակայքը օրհնութիւն պիտի դարձնեմ. տեղատարափները իրենց ժամանակին պիտի իջեցնեմ, որոնք օրհնութեան տեղատարափներ պիտի ըլլան։

Դաշտի ծառերը իրենց պտուղը պիտի տան, եւ գետինը իր արգասիքը պիտի տայ։ Անոնք իրենց ⁹երկրին մէջ՝՝ ապահովութեամբ պիտի բնակին, ու երբ անոնց լուծին կապերը կոտրեմ եւ զանոնք ազատեմ զիրենք ստրկացնողներուն ձեռքէն, պիտի գիտնան թէ ե՛ս եմ Տէրը։

Անոնք անգա՛մ մըն ալ ¹⁰ազգերէն պիտի չկողոպտուին, ու երկրի գազանները զանոնք պիտի չլափեն. հապա ապահովութեամբ պիտի բնակին, եւ ո՛չ մէկ դողացնող պիտի ըլլայ։

Անոնց անուանի տունկ մը պիտի ¹¹բուսցնեմ, եւ անգա՛մ մըն ալ երկրին մէջ սովէն պիտի չսպառին, անգա՛մ մըն ալ ազգերէն նախատինք պիտի չկրեն։

Այն ատեն պիտի գիտնան թէ ես՝ Տէրս — իրենց Աստուածը — իրենց հետ եմ, ու իրենք — Իսրայէլի տունը — իմ ժողովուրդս են”, կը պատգամէ Տէրը՝ Եհովան»։

«Դո՛ւք՝ իմ հօտս, իմ արօտիս հօտը, մարդիկ էք, ու ես ձեր Աստուածն եմ», կը պատգամէ Տէրը՝ Եհովան։