Jeremiah 5

Isaiah  «  Jeremiah 4  ‹  Jeremiah 5  ›  Jeremiah 6  »  Lamentations

ԵՐՈՒՍԱՂԷՄԻ ՄԵՂՔԸ

«Շրջագայեցէ՛ք Երուսաղէմի փողոցներուն մէջ, Նայեցէ՛ք ու գիտցէ՛ք, Փնտռեցէ՛ք անոր հրապարակներուն մէջ. Եթէ մարդ մը գտնէք, Եթէ իրաւունքը կիրարկող, հաւատարմութիւն փնտռող մը ըլլայ, Ես այդ քաղաքին կը ներեմ։

Թէեւ կ’ըսեն. “Տէրը կ’ապրի”, Անտարակոյս ¹սուտ երդում կ’ընեն»։

Ո՛վ Տէր, միթէ քու աչքերդ հաւատարմութեան չե՞ն նայիր. Զանոնք ծեծեցիր, բայց ²ցաւ չզգացին՝՝. Զանոնք սպառեցիր, բայց մերժեցին պատիժը ընդունիլ։ Իրենց երեսը ժայռէն աւելի կարծրացուցին, Ու մերժեցին դարձի գալ։

Ուստի ըսի. «Ի՛րապէս ասոնք ³թշուառականներ են. Խենթ են, քանի որ Տէրոջ ճամբան՝ Իրենց Աստուծոյն կանոնը չեն գիտեր։

Ես մեծերուն պիտի երթամ Եւ անոնց հետ խօսիմ, Որովհետեւ իրենք գիտեն Տէրոջ ճամբան, Եւ իրենց Աստուծոյն կանոնը»։ Բայց ահա՛ ասոնք ⁴բոլորն ալ՝՝ լուծը կոտրեցին, Կապերը փրցուցին։

Հետեւաբար անտառին առիւծը պիտի ⁵մեռցնէ զիրենք, ⁶Անապատներուն գայլը պիտի բնաջնջէ զիրենք. Ինձը պիտի հսկէ իրենց քաղաքներուն վրայ, Ո՛վ որ անոնցմէ դուրս ելլէ՝ պիտի բզքտուի. Քանի որ իրենց յանցանքները շատցան, Եւ իրենց ուխտադրժութիւնները բազմացան։

«Ասոր համար ի՞նչպէս քեզի ներեմ. Քու որդիներդ զիս լքեցին, Ու չաստուածներով երդում ըրին։ Երբ զանոնք կշտացուցի, շնութիւն ըրին Եւ պոռնկատունը խմբաւորուեցան։

Լաւ կերակրուած ձիերու պէս կը վազվռտեն, Ամէն մարդ իր ընկերին կնոջ կը վրնջէ։

Միթէ ասոնց համար պիտի ⁷չպատժե՞մ զանոնք,— կը պատգամէ Տէրը,— Կամ այսպիսի ազգէ մը իմ անձս վրէժ պիտի չառնէ՞։

Ելէ՛ք անոր պարիսպներուն վրայ ու քանդեցէ՛ք, Բայց ո՛չ ամբողջովին։ Հանեցէ՛ք անոր ⁸ուռերը, Որովհետեւ անոնք Տէրոջ չեն պատկանիր։

Արդարեւ Իսրայէլի տունը եւ Յուդայի տունը Ինծի յոյժ անհաւատարիմ եղան», կը պատգամէ Տէրը։

ՏԷՐԸ ԿԸ ՄԵՐԺԷ ԻՍՐԱՅԷԼԸ

Անոնք Տէրը ուրացան եւ ըսին. «⁹Ինք չէ՝՝, Ու մեր վրայ չարիք պիտի չգայ. Ո՛չ սուր պիտի տեսնենք, ո՛չ սով։

Մարգարէները հովի պէս են, Անոնց բերանը Տէրոջ խօսքը չկայ. Այդպէս պիտի ըլլայ անոնց»։

Հետեւաբար սա՛ կը յայտարարէ Տէրը՝ զօրքերու Աստուածը. «Քանի դուք այս խօսքը ըսիք, Ահա՛ ես իմ խօսքերս քու բերանիդ մէջ կրակ պիտի ընեմ Եւ այս ժողովուրդը՝ փայտ, Եւ զանոնք պիտի սպառէ։

Ահա՛ ես հեռուէն ձեզի դէմ ազգ մը կը բերեմ, Ո՛վ Իսրայէլի տունը,— կը պատգամէ Տէրը.— Ան ¹⁰զօրաւոր ազգ է, Ան ¹¹հին ազգ է, Ազգ մը՝ որուն լեզուն չես գիտեր Ու խօսածը չես հասկնար։

Անոնց կապարճը բաց գերեզմանի պէս է. Բոլորն ալ զօրաւոր մարդիկ են։

Քու հունձքդ անիկա՛ պիտի ուտէ, Քու որդիներուդ եւ աղջիկներուդ ուտելիք հացը։ Քու ոչխարներդ եւ արջառներդ պիտի ուտէ, Քու որթատունկերդ ու թզենիներդ պիտի ուտէ, Քու պարսպապատ քաղաքներդ՝ որոնց ¹²ապաւինած ես, Սուրով պիտի ¹³կործանէ։

Բայց այդ օրերն ալ,— կը պատգամէ Տէրը,— Ձեզ պիտի ¹⁴չբնաջնջեմ։

Եթէ ըսէք. “Ի՞նչ պատճառով Տէրը՝ մեր Աստուածը՝ այս բոլորը ըրաւ մեզի”, Դուն անոնց պատասխանէ՛. “Ինչպէս դուք զիս լքեցիք Ու ձեր երկրին մէջ օտար աստուածներու ¹⁵ծառայեցիք, Այնպէս ալ ձերը չեղած երկրի մը մէջ Օտարներու պիտի ծառայէք”»։

ԱՍՏՈՒԱԾ ԿԸ ԶԳՈՒՇԱՑՆԷ ԻՐ ԺՈՂՈՎՈՒՐԴԸ

Յակոբի տան մէջ սա՛ յայտարարեցէք, Ու Յուդայի մէջ ¹⁶ծանուցանելով՝ ըսէ՛ք.

«Հիմա սա՛ մտիկ ըրէք, Ո՛վ անմիտ եւ ¹⁷անխելք ժողովուրդ, Որ աչքեր ունիք՝ բայց չէք տեսներ, Ականջներ ունիք՝ բայց չէք լսեր։

Պիտի չվախնա՞ք ինձմէ,— կը պատգամէ Տէրը,— Պիտի չսարսափի՞ք իմ առջեւս. Ե՛ս յաւիտենական կանոնով մը ծովուն սահման դրի աւազը, Եւ անկէ չ’անցնիր. Անոր ալիքները կը ¹⁸փրփրին, բայց չեն կրնար յաղթել. Անոնք կը գոռան, սակայն անկէ չեն կրնար անցնիլ։

Իսկ այս ժողովուրդը ապստամբ եւ անհնազանդ սիրտ մը ունի, Իրենց ճամբայէն շեղեցան ու գացին,

Եւ իրենց սիրտին մէջ չըսին. “Տէրոջմէն՝ մեր Աստուծմէն վախնանք, Որ տեղատարափը, առաջին անձրեւն ու վերջին անձրեւը իր ատենին կու տայ, Եւ հունձքի համար որոշուած շաբաթները մեզի կը պահէ”»։

Ձեր անօրէնութիւննե՛րը հեռացուցին ասոնք. Ձեր մեղքե՛րը ձեզմէ կասեցուցին բարիքը։

Արդարեւ ամբարիշտնե՛ր գտնուեցան իմ ժողովուրդիս մէջ. Անոնք կծկուած թռչնորսներու պէս կը դիտեն, Որոգայթ կը լարեն, մարդիկ կը բռնեն։

Ինչպէս վանդակը թռչուններով լեցուն է, Այնպէս անոնց տուները խաբէութեամբ լեցուն են. Հետեւաբար անոնք մեծցան ու հարստացան,

Պարարտացան, փայլեցան, Եւ չարերուն արարքներն ալ գլեցին անցան։ Անոնք դատը չեն պաշտպաներ, Որբին դատը. (Սակայն կը յաջողին.) Աղքատին իրաւունքը չեն ¹⁹պաշտպաներ։

Միթէ ասոնց համար պիտի ²⁰չպատժե՞մ զանոնք,— կը պատգամէ Տէրը,— Կամ այսպիսի ազգէ մը իմ անձս վրէժ պիտի չառնէ՞։

Երկրին մէջ ապշեցուցիչ ու քստմնելի բան կ’ըլլայ.

Մարգարէները ²¹սուտ մարգարէութիւն կ’ընեն, Քահանաները անոնց ²²միջոցով կը տիրապետեն։ Իմ ժողովուրդս ասիկա կը սիրէ. Բայց ի՞նչ պիտի ընէք, երբ ասոնց վախճանը հասնի»։