Jeremiah 12

Isaiah  «  Jeremiah 11  ‹  Jeremiah 12  ›  Jeremiah 13  »  Lamentations

ԵՐԵՄԻԱ ԿԸ ՀԱՐՑԱՊՆԴԷ ՏԷՐԸ

Ո՛վ Տէր, դուն արդար ես երբ քեզի հետ ¹վիճիմ, Սակայն քու դատավճիռներուդ մասին պիտի խօսիմ քեզի. Ինչո՞ւ ամբարիշտներուն ճամբան կը յաջողի, Ու բոլոր ²անհաւատարիմները անդորր են։

Դուն զանոնք տնկեցիր, եւ անոնք արմատացան. Անոնք կ’աճին ու պտուղ կու տան։ Դուն անոնց բերանին մօտ ես, Բայց անոնց ³սիրտէն հեռու ես։

Իսկ զիս կը ճանչնաս, ո՛վ Տէր. Զիս տեսար, ու քեզի հանդէպ տրամադրուած սիրտս քննեցիր։ ⁴Զատէ՛ զանոնք սպանդանոցի ոչխարներու պէս, ⁵Վերապահէ՛ ջարդի օրուան համար։

Մինչեւ ե՞րբ երկիրը պիտի սգայ, Եւ բոլոր դաշտերուն բոյսերը պիտի չորնան. Անասուններն ու թռչունները կորսուեցան ⁶Անոր բնակիչներուն՝՝ չարութեան համար, Որովհետեւ ըսին. «Անիկա մեր վախճանը պիտի չտեսնէ»։

«Եթէ դուն հետեւակներուն հետ վազեցիր եւ քեզ հիւծեցին, Հապա ⁷ձիաւորներուն հետ ի՞նչպէս պիտի մրցիս. Եթէ ⁸խաղաղ երկրի մը՝՝ մէջ ապահով կը զգաս, Ի՞նչ պիտի ընես՝ երբ Յորդանան գետը ⁹յորդի։

Արդարեւ քու եղբայրներդ ու հօրդ տունն ալ՝ Անոնք անգամ քեզի անհաւատարիմ եղան. Քու ետեւէդ բարձրաձայն աղաղակեցին։ Թէեւ անոնք քեզի լաւ խօսքեր ըսեն, Դուն անոնց մի՛ հաւատար»։

ՏԷՐՈՋ ՎԻՇՏԸ ԻՐ ԺՈՂՈՎՈՒՐԴԻՆ ՀԱՄԱՐ

«Իմ տունս լքեցի, ժառանգութիւնս երեսէ ձգեցի, Անձիս սիրելին իր թշնամիներուն ձեռքը մատնեցի։

Իմ ժառանգութիւնս անտառի առիւծին պէս եղաւ ինծի. Իմ վրաս ¹⁰գոռաց, Ուստի զայն ատեցի։

Իմ ժառանգութիւնս գոյնզգոյն գիշատիչ թռչունի մը պէս եղաւ ինծի. Գիշատիչ թռչունները ամէն կողմէ անոր դէմ են։ Եկէ՛ք, հաւաքեցէ՛ք դաշտին բոլոր գազանները, Բերէ՛ք որ լափեն։

Շատ հովիւներ իմ այգիս փճացուցին, Իմ բաժինս կոխկռտեցին, Իմ ցանկալի բաժինս ամայի անապատի ¹¹վերածեցին։

Զայն ամայութեան ¹²վերածեցին, Եւ ամայի ըլլալով՝ ան իմ առջեւս սուգ պահեց. Ամբողջ երկիրը ամայացաւ, Քանի ո՛չ մէկը անոր ¹³ուշադրութիւն կը դարձնէ՝՝։

Անապատին բոլոր բլրակներուն վրայ կործանողներ եկան. Արդարեւ Տէրոջ սուրը պիտի սպառէ Երկրին մէկ ծայրէն մինչեւ միւս ծայրը. Ո՛չ մէկ մարմինի խաղաղութիւն պիտի ըլլայ։

Ցորեն սերմանեցին, բայց փուշեր պիտի հնձեն. Աշխատանք թափեցին, սակայն օգուտ պիտի չունենան. Տէրոջ բորբոքած բարկութեան պատճառով Ձեր բերքերէն պիտի ամչնաք»։

ՏԷՐՈՋ ԽՈՍՏՈՒՄԸ ԻՍՐԱՅԷԼԻ ԴՐԱՑԻՆԵՐՈՒՆ

Սա՛ կը յայտարարէ Տէրը իմ բոլոր չար դրացիներուս մասին, Որոնք կը դպչին այն ժառանգութեան, որ իմ ժողովուրդիս՝ Իսրայէլի ժառանգել տուի. «Ահա՛ ես զանոնք իրենց հողէն պիտի խլեմ. Յուդայի տունն ալ անոնց մէջէն պիտի խլեմ։

Զանոնք խլելէս ետք՝ Դարձեալ անոնց պիտի գթամ. Իւրաքանչիւրը իր ժառանգութեան պիտի վերադարձնեմ, Իւրաքանչիւրը՝ իր երկիրը։

Եթէ անոնք իմ ժողովուրդիս ¹⁴բարքերը սորվին, Եւ իմ անունովս երդում ընեն՝ ըսելով. “Տէրը կ’ապրի”, (Ինչպէս անոնք իմ ժողովուրդիս սորվեցուցին Բահաղի անունով երդում ընել,) Այն ատեն իմ ժողովուրդիս մէջ պիտի ¹⁵հաստատուին։

Բայց եթէ չհնազանդին, Այդ ազգը արմատէն պիտի խլեմ Ու պիտի կորսնցնեմ», կը պատգամէ Տէրը։